แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1117

คิ้วเป็นทรงสวยของเวินฉิงขมวดขึ้นเบาๆ เธอสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า “โอเค ฉันเชื่อว่าเสี่ยวโม่ไม่หลอกฉันหรอก งั้นฉันจะไปลองดู”

“อืม” เฉินโม่พิงโซฟาด้านหลัง ยกแขนสองข้างขึ้นมารองหัว มองเวินฉิงด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มบางๆ เขารู้ว่าเวินฉิงยังไม่เชื่อ เธอแค่ลองดูสักตั้งแม้รู้ว่าเรื่องไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้ว แต่ก็ยังมีความหวังอยู่เล็กน้อย

แต่นี่ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย แค่เวินฉิงไปถึงธนาคารต้ารุ่ย ก็สามารถยืนยันได้ว่าเฉินโม่ไม่ได้พูดโกหก

“ใช่สิ เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกแม่ก่อน ผมกลัวว่าเขาจะคิดไปเรื่อย” เฉินโม่พูดกำชับ เขากลัวว่าถ้าหลี่ซู่เฟินรู้ว่าจู่ๆ เขาหาเงินห้าหมื่นล้านมาได้ เธอจะสอบสวนเขาอีก

แน่นอนว่าเวินฉิงเข้าใจความรู้สึกเฉินโม่ แต่ยังไงในใจเธอก็ยังไม่ค่อยเชื่อเฉินโม่ ห้าหมื่นล้านเชียวนะ นั่นเกือบเท่ากับทรัพย์สินทั้งหมดของเหม่ยหวา กรุ๊ปเลยนะ หยกแขวนอันเล็กๆ จะทำได้เหรอ

“โอเค งั้นตอนนี้ฉันจะไปธนาคารต้ารุ่ย!” เวินฉิงคิดในใจ ถ้าเฉินโม่กำลังล้อเล่น ก็รีบเปิดโปงคำโกหกของเขา

แน่นอนว่าถ้าเฉินโม่พูดจริง......ตอนนี้เวินฉิงยังไม่ได้คิดอย่างนั้น

ธนาคารต้ารุ่ยเป็นธนาคารที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ โดยทั่วไปแล้วเป็นสถานที่ที่คนรวยอันดับต้นๆ ของโลกฝากเงินไว้ มีมาตรฐานที่เข้มงวด มาฝากเงินที่ธนาคารต้ารุ่ย ต้องเริ่มต้นที่พันล้าน

เงื่อนไขของธนาคารต้ารุ่ยสูงขนาดนี้ แน่นอนว่าการบริการของธนาคารก็ระดับต้นๆ ของโลกเช่นกัน มาฝากเงินที่นี่ คุณจะได้สัมผัสถึงอะไรที่เรียกว่าทำให้แขกรู้สึกเสมือนอยู่ที่บ้านอย่างแท้จริง

เวินฉิงไม่ได้บอกหลี่ซู่เฟินตามที่เฉินโม่บอก เธอมาที่ธนาคารต้ารุ่ยสาขาฮ่านหยางเพียงคนเดียว

ล็อบบี้ธนาคารสร้างอยู่บนทำเลทองที่แพงที่สุดในฮ่านหยาง อีกทั้งยังครอบคลุมพื้นที่ทั้งชั้นหนึ่งของอาคาร เห็นถึงความร่ำรวยของธนาคารต้ารุ่ย

เพราะเงื่อนไขในการเข้ามาจำกัดอยู่ที่พันล้าน ดังนั้นลูกค้าของธนาคารต้ารุ่ยจึงน้อยมาก ล็อบบี้ว่างเปล่า ผ่านไปนานก็ไม่เห็นใครสักคน

เวินฉิงผลักประตูเข้ามา ผู้จัดการที่ดูแลตรงล็อบบี้ รีบโค้งคำนับพร้อมรอยยิ้มบางๆ “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณต้องการทำธุรกรรมอะไรครับ”