แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1144

เฉินธงพูดอย่างเย็นชา:"โอเค เฉินโม่ ฉันอยากฟังดู ว่าคุณมีอะไรจะพูด"

เฉินเข๋อเอ๋อร์จ้องมองเฉินโม่อย่างใกล้ชิด และพูดเสียงต่ำว่า:"พี่เฉินโม่ รีบแก้ตัวสิ!"

เฉินโม่มองบนใส่เธอ:"พูดมากเกินไป"

เฉินเข่อเอ๋อร์แลบลิ้นเล็กๆ ด้วยสีหน้าน่ารัก

"เฉินโม่ บอกมาสิ ทำไมถึงทำให้คุณชายเอียนขุ่นเคือง!"ลูกหลานตระกูลเฉินที่หัวรุนแรง ถามเสียงดัง

เฉินโม่จ้องมองเขาอย่างเย็นชา สายตาของเขากวาดไปทั่วฝูงชนที่จ้องมองมาที่เขา น้ำเสียงของเขาไม่แยแส ราวกับเสียงของเทพลอยฟ้า

"ฉันจะทำอะไร ทำไมต้องอธิบายให้คุณฟังด้วย!"

พูดจบ เฉินโม่ก็ดื่มชาอย่างสบายๆ โดยไม่สนใจทุกคน

"คุณ……"

เฉินธงโกรธจนหน้าเขียว

"คุณรอการทำโทษของตระกูลซะ!"

"หยิ่งยโสเกินไป เจ้าขยะเฉินโม่มันหยิ่งเกินไป!"

"ไล่มันไป! อย่าให้มันมาทำลายงานเลี้ยงของเรา!"

"ใช่ ไล่มันไป!"

ลูกหลานตระกูลเฉินเกือบทั้งหมดยืนขึ้นและตะโกนใส่เฉินโม่ด้วยความโกรธ

เฉินเข่อเอ๋อร์รู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอรู้ว่าด้วยสถานะเฉินโม่ อาจจะไม่กลัวเอียนซื่อหรง แต่เฉินโม่ไม่คิดที่จะอธิบายให้พวกเขาฟังเลย

แน่นอนว่าทุกคนไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเฉินเข่อเอ๋อร์ ภาพลักษณ์ของเฉินโม่ในความคิดของพวกเขานั้นไร้ประโยชน์ และก็รู้กันทั้งตระกูลมานานแล้ว

แต่ว่า ทุกคนดูเหมือนจะมีความคิดริเริ่มที่จะเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงที่ว่า เอียนซื่อหรงทักทายเฉินโม่ โดยใช้คำนำหน้าว่า 'คุณ' !

มีเพียงไม่กี่คนที่แอบเดาในใจว่าเฉินโม่มีตัวตนที่ไม่มีใครรู้จักหรือไม่?

ใบหน้าของเฉินธงน่าเกลียดมาก มองไปยังทิศทางที่เฉินโม่จากไป มองไปที่ฝูงชนอย่างเย็นชาและตะโกน: "ทุกคนเห็นว่าเฉินโม่หยิ่งมาก ไม่ฟังคำแนะนำ กระทำบุ่มบ่าม และทำให้คุณชายของตระกูลเอียนขุ่นเคือง ทุกคนจงเป็นพยาน!"

เฉินเหล่ยยืนขึ้นและกุมมือให้เฉินธงด้วยสีหน้าบึ้งตง: "พี่เฉินธง ไม่ต้องกังวล เจ้าขยะนั่นเฉินโม่หยิ่งเกินไป แม้ว่าคุณจะไม่รายงานต่อผู้นำตระกูล ฉันก็จะรายงานผู้นำตระกูลเอง!"

"ใช่ เราจะเป็นพยานให้พี่เฉินธงอย่างแน่นอน!"รุ่นหลังทุกคนในตระกูลเฉินยืนขึ้นและตะโกน

"ดี!" เฉินธงพยักหน้าด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม

"เฉินโม่ ในเมื่อแกเมินความหวังดีของคนอื่น ก็อย่าหาว่าฉันไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์ตระกูล!"