แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1149

คำพูดของเฉินกั๋วเหลียงดังก้อง ทุกคำพูดเหมือนระฆังเตือนที่ดังกึกก้อง

สมาชิกตระกูลเฉินส่วนใหญ่รู้สึกร้อนหน้าเล็กน้อย พวกเขาพูดอยู่เสมอว่าอยากไล่เฉินโม่ออก เพื่อเห็นแก่ตระกูลเฉิน แต่แท้จริงแล้วเป็นเพราะพวกเขากลัวตระกูลเอียน

เฉินจิงเย่มองไปที่ชายชราที่มีขมับสีเทา น้ำตาคลอเบ้า พ่อของเขายังคงเข้าข้างเขา

หลี่ซู่เฟินจับมือของเฉินจองเย่ และมองไปที่เฉินกั๋วเหลียงด้วยอารมณ์ซึ้งใจที่อธิบายไม่ได้

เฉินโม่ยืนอยู่ในห้องโถง มองดูเฉินกั๋วเหลียง คิดในใจ:"คนเดียวในตระกูลเฉินที่มีความกล้าหาญเช่นนี้ ก็มีแต่คุณปู่เอง!"

"หากวันหนึ่งคุณปู่จากไป ตระกูลเฉิน…..."

เฉินโม่ไม่ได้คิดเรื่องนี้อีก ทั้งตระกูลเฉิน คนที่เขาห่วงใยคือเฉินกั๋วเหลียงกับเฉินเข่อเอ๋อร์ ส่วนอนาคตของคนอื่น เฉินโม่ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องนี้

เฉินกั๋วต้งชำเลืองมองเฉินกั๋วเหลียง รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แม้ว่าเฉินกั๋วเหลียง จะไม่ได้เอ่ยชื่อของเขาแต่ก็ยังทำให้เขารู้สึกแย่

เมื่อเปรียบเทียบกับเฉินกั๋วเหลียงแล้ว เฉินกั๋วต้งก็ดูใจแคบทันที

"พี่รอง ตระกูลเฉินของเราโดยธรรมชาติจะไม่อนุญาตให้รุ่นหลังรับโทษ แต่ทุกคนได้เห็นสิ่งที่เฉินโม่ทำ มันมากเกินไปจริงๆ และเขาต้องถูกลงโทษ มิฉะนั้นจะเป็นการยากที่จะโน้มน้าวใจทุกคน!"

เมื่อเฉินกั๋วต้งนำ เฉินธงและคนอื่นๆ ก็พร้อมที่จะเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง แต่ว่า เฉินกั๋วเหลียงโบกมือหยุดพวกเขาก่อน

"พี่สาม อย่างที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ ตระกูลเฉินของฉันจะไม่ลงโทษลูกหลานของตัวเองอย่างแน่นอน เพราะพวกเขากลัวคนนอก เว้นแต่เฉินโม่จะฝ่าฝืนกฎของตระกูลเฉิน แต่สิ่งที่เฉินโม่ทำนั้นไม่ได้ละเมิดกฎของตระกูล "

สายตาของเฉินกั๋วเหลียง เปลี่ยนจากเฉินกั๋วต้งเป็นเฉินธง:"งั้นปล่อยเรื่องนี้ไปเถอะ ห้ามมีใครพูดถึง!"