แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1153

เฉินเข่อเอ๋อร์นั่งลงข้าง ๆ เฉินโม่ด้วยความดีใจ กอดแขนของเฉินโม่อย่างสนิทสนม จากนั้นพูดอย่างยิ้มแย้มออกมาว่า “พี่เฉินโม่ รางวัลในครั้งนี้ต้องเป็นของพี่สิ !”

เฉินโม่ยังคงไม่ตอบ แต่ด้านข้างของเขาจู่ ๆ ก็มีเสียงสบถอันเย็นชาดังขึ้น “ตลกสิ้นดี แกมันก็แค่ไอ้ขยะ กล้าฝันลม ๆ แล้ง ๆ อยากได้แชมป์ ! คำพูดเพ้อฝันของคนโง่แท้ ๆ !”

เฉินเข่อเอ๋อร์มองไปที่ชายคนนั้น พลางข้อมเขม็งไปที่เขา “เฉินหลี้ นายบอกว่าใครเป็นขยะ !”

เฉินหลี้สีหน้าเย่อหยิ่ง เหลือบมองเฉินโม่หนึ่งครั้ง จากนั้นเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ฉันพูดถึงใคร ยังไม่รู้อีกงั้นหรือ ?”

เฉินเข่อเอ๋อร์โกรธมาก แต่กลับหัวเราะออกมา “เฮอะ ๆ เฉินหลี้คำบางคำไม่ควรพูดออกมาเร็วเกินไป ถึงเวลาอย่าให้เห็นว่าอยู่คนละชั้นกับพี่เฉินล่ะ ไม่งั้นนายจะไม่ใช่ขยะในหมู่ขยะเลยหรือ ?”

เฉินหลี้จ้องเฉินเข่อเอ๋อร์เขม็ง พูดด้วยความโกรธว่า “น่าขำ ฉันจะแพ้ไอ้ขยะได้ยังไงกัน !”

เฉินโม่ตบมือเฉินเข่อเอ๋อร์อย่างแผ่วเบา พลางพูดด้วยเสียงราบเรียบว่า “ใจเย็นหน่อย อย่าเปลืองน้ำลายให้กับคนแบบนี้เลย”

“อือ” เฉินเข่อเอ๋อร์หยักหน้า สบถออกมา และไม่สนใจเฉินหลี้อีก

ขณะนั้นเอง จู่ ๆ เฉินโม่ก็รู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตสองคู่มองมาที่ตน เฉินเยว่ที่ช่วยพยุงเฉินควางตั้งแต่หน้าประตูเดินเข้ามา

ในตอนนั้นเฉินโม่ไม่ได้ใช้การโจมตีที่รุนแรง อาการบาดเจ็บของเฉินควางจึงไม่น่าจะร้ายแรงได้

เฉินเยว่และเฉินควางเดินเข้ามาหาเฉินโม่ ขณะที่เดินเข้ามาด้านข้างเฉินโม่ ทั้งสองคนก็หยุดลง

เฉินควางมองเฉินโม่ด้วยความอาฆาตราวกับอสรพิษ “เฉินโม่ อีกเดี๋ยวฉันจะรอดูว่านายขายหน้าได้อย่างไร !”