แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1159

ในที่สุดเฉินกั๋วเหลียงก็เอ่ยปากขึ้น “พอได้แล้ว แค่นี้ยังขายหน้าไม่พออีกหรือ ?”

เฉินตงเยว่และเฉินฉงซานสองคนรีบก้มหน้าลง แม้เฉินกั๋วเหลียงจะแก่แล้ว แต่เขาก็ยังคงเป็นผู้ควบคุมตระกูลเฉิน ไม่มีใครกล้าล่วงเกินความน่าเกรงขามของเขา

ถึงขนาดว่าเหล่าทายาทรุ่นหลังเมื่อเห็นผู้นำตระกูลโมโหต่างก็รีบเงียบเสียงลงด้วยความหวาดกลัว

สายตาของเฉินกั๋วเหลียงกวาดมองโดยรอบ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ตงซุ่น คนต่อไป !”

“ครับ !”

เฉินตงซุ่นตะโกนรียกคนต่อไป “คนต่อไป เฉินฉิ”

อีกสามคนหลัง กำไรตลอดหนึ่งปีล้วนอยู่ระหว่างสิบล้านถึงยี่สิบล้าน ใกล้เคียงกับเฉินหลิน เสมือนเป็นบุคคลทั่ว ๆ ไป

ทั้งสามคนเดินขึ้นไปตามลำดับ จนกระทั่งถึงเฉินโม่ ผู้ซึ่งทุกคนเฝ้าคอย

และฉินโม่นั้น ยังดูเหมือนว่าถูกจงใจจัดลำดับให้อยู่ในลำดับสุดท้ายด้วย

เฉินตงซุ่น ใบหน้าไร้อารมณ์ ในที่สุดชื่อที่ทุกคนต่างรอคอยก็ถูกเรียกออกมา “คนสุดท้าย เฉินโม่ !”

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปยังเฉินโม่เป็นจุดเดียว

แต่ว่า ในสายตาของคนส่วนใหญ่กลับเต็มไปด้วยความดีใจจากความโชคร้ายของเขา

เฉินควางใบหน้าประดับไว้ด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย เขาคิดในใจว่า “เฉินโม่ ไอ้ขยะ ฉันจะดูว่านายจะขายหน้าต่อหน้าทุกคนแค่ไหน !”

เฉินธงมองเฉินโม่ โดยที่ใบหน้าไม่แสดงอาการใด ๆ แต่กลับเกร็งข้อนิ้วมือ เปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของเขา “เฉินโม่ แม้ว่านายกับฉันจะมีสายเลือดเดียวกัน แต่นายมันจองหองเกินไป หากปล่อยให้นายอยู่ในตระกูลเฉินต่อไปก็มีแต่จะสร้างหายนะ เพียงแค่นายสละสิทธิ์การทดสอบในครั้งนี้ ฉันก็จะบีบให้คุณปู่ไล่นายออกจากตระกูลได้ ฉันไม่มีทางยอมให้ตระกูลเฉินมีส่วนที่ไม่ดีอย่างนายอยู่ !”

เฉินจิงเย่เองก็มองไปยังเฉินโม่ด้วยความเป็นห่วง เกือบจะลุกขึ้นจากเก้าอี้

แม้แต่เฉินกั๋วเหลียงยังมองไปที่เฉินโม่ โม่ ดวงตาที่ขุ่นมัวจู่ ๆ ก็เปลี่ยนเป็นสดใส “เสี่ยวเฉิน ฉันตั้งใจใส่รายชื่อนายไว้อันดับสุดท้าย เพราะหวังว่านายจะไม่ได้รับการสนใจจากคนอื่นมากเกินไป แต่คิดไม่ถึงว่ากลับได้ผลตรงกันข้าม !”