แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1174

ครั้งนี้ แม้แต่เฉินธงก็อึ้งไปด้วย

เอียนหม่านชวนขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะรู้นานแล้วว่าเอียนชิงเฉินไหว้เฉินโม่เป็นอาจารย์แล้ว แต่ไม่คิดว่าเธอจะพูดต่อหน้าทุกคน

ใบหน้าของเฉินกั๋วเหลียงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาก็ถูกคำพูดของเอียนชิงเฉิงทำให้อึ้งไปด้วย

“ยัยหนู คำพูดของหนูเมื่อกี้ มันหมายความว่าอย่างไร? เฉินโม่เป็นอาจารย์ของหนูตั้งแต่เมื่อไหร่？”

เอียนชิงเฉิงมองไปทางเฉินโม่ พบว่าเฉินโม่ยังคงหลับตาพักผ่อนอยู่ รู้สึกจิตตกเล็กน้อย ก้มหน้าตอบ “คุณปู่เฉิน เรื่องนี้ของให้คุณปู่ถามเฉินโม่เองเถอะ ชิงเฉิงไม่สะดวกที่จะพูด！”

เฉินกั๋วเหลียงพยักหน้า สายตามองไปยังเฉินโม่ พบว่าเฉินโม่กลับนั่งหลับตาอยู่บนเก้าอี้ อย่างสบายใจ เฉินกั๋วเหลียงหัวเราะอย่างเคืองๆ

“ไอ้หมอนี่ พวกเราที่กำลังกลุ้มใจเรื่องของเขา ดูเขาสิ กลับยังสบายใจได้ขนาดนี้”

เอียนหม่านชวนที่ยิ้มตาม “มีหัวใจเช่นนี้ ช่างหายากนัก ขอแสดงความยินดีกับคุณท่านเฉิน ที่ตระกูลเฉินมีคนหนุ่มที่มีความฉลาดเป็นเลิศ อนาคตตระกูลต้องก้าวกระโดดอย่างแน่นอน！”

“ฮ่าๆ น้องเอียนชมเกินไปแล้ว เฉินกั๋วเหลียงยิ้มอย่างถ่อมตัว หันไปเรียกเฉินโม่ “เสี่ยวโม่ มานี่！”

เฉินจิงเย่หันไปผลักแขนของเฉินโม่ แล้วเรียกอย่างเสียงเบา “เสี่ยวโม่ คุณปู่เรียกนายน่ะ”

“พ่อ ผมรู้” เฉินโม่ลืมตาขึ้น ยิ้มให้กับเฉินจิงเย่ ค่อยๆลุกขึ้น เดินไปตรงหน้าของเฉินกั๋วเหลียง

“คุณปู่！” เฉินโม่โค้งคำนับ จากนั้นก็มองไปทางเอียนหม่านชวน พูดอย่างราบเรียบ “ผู้นำตระกูลเอียน”

เฉินธงขมวดคิ้ว “ไอ้หมอนี่ คุณปู่ที่เผชิญหน้ากับผู้นำตระกูลเอียนยังต้องมีมารยาทเลย เขากลับเย็นชาแบบนี้”

เฉินตงหวาที่โกรธยิ้มอย่างเย็นชา “เด็กที่ไม่มีมารยาทแบบนี้ ตระกูลเอียนถูกใจมันตรงไหนเนี่ย?”

เฉินกั๋วต้งกระแอมไปหนึ่งที “เฉินโม่ ห้ามไร้มารยาท！”

เฉินโม่มองไปทางเฉินกั๋วต้ง ยิ้มเล็กน้อย “คุณปู่สาม ผมไร้มารยาทตรงไหน?”