แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1177

เฉินตงหวานิ่งไปครู่หนึ่ง มองเฉินฉงซานแล้วหัวเราะพูด “ฉงซาน นี่ไงพูดถึงโจโฉ โจโฉ(หมายความว่าพูดถึงใคร ใครก็มาถึงแล้ว)ก็มาเลย ประธานหวางคนนี้น่าจะมาเพราะนายนะ！”

เฉินฉงซานยิ้มๆ ใบหน้ากฎหมายด้วยความลำพองใจ “ประธานหวางของซานสุ่ย กรุ๊ปเคยมาหาฉันหลายครั้งแล้ว ฉันไม่ยอมให้เขาพบมาโดยตลอด คิดไม่ถึงเขาจะมาหาถึงบ้านเลย”

เฉินตงซุ่นกำชับ “ฉงซาน จำไว้ให้มั่น อย่าผิดศีลธรรม！”

เฉินฉงซานหัวเราะพูด “วางใจเถอ ฉันไม่มีทางที่จะทำเรื่องผิดกฎหมาย งั้นฉันไปต้อนรับประธานหวางคนนี้！”

ต่อมา ก็ได้มีบุคคลที่มีชื่อเสียง มาสวัสดีปีใหม่ที่ตระกูลเฉิน

ตระกูลเฉินที่อยู่ในหนานซูสามารถมีฐานะอย่างในปัจจุบัน ไม่ว่าในสาขาวิชาชีพไหนก็ขาดการสนับสนุนของผู้มีอำนาจสูงสุดไม่ได้ ในมือมีอำนาจ คนก็ต้องมาประจบสอพลอเป็นธรรมดา

ในไม่ช้า ตรงหน้าของคนรุ่นสองในตระกูลเฉิน ยืนไปด้วยแขกที่มาสวัสดีปีใหม่ไม่มากก็น้อย พวกเขาพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บรรยากาศครึกครื้น

มีเพียงตรงหน้าของครอบครัวเฉินจิงเย่ ที่เงียบกริบ ไม่มีแม้แต่แขกคนเดียว

ภายใต้ห้องโถงที่ครึกครื้น กลับเป็นที่ดูขัดหูขัดตาอย่างเห็นได้ชัด

เฉินตงหวาและคนอื่นๆ หันมายิ้มเยาะครอบครัวของเฉินจิงเย่เป็นระยะ เมื่อเห็นว่าด้านหน้าของเฉินจิงเย่และครอบครัวว่างเปล่า ในใจของพวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหนือกว่า

เฉินกั๋วเหลียงมองเฉินจิงเย่ที่จิตตกเล็กน้อย พูดอย่างอ่อนโยน “จิงเย่เอ๊ย คนพวกนี้ล้วนเป็นคนหนานซู ลูกไม่ได้อยู่ที่หนานซูเป็นเวลานาน มันก็ไม่มีเพื่อนอะไรอยู่แล้ว อย่าใส่ใจเลยนะ！”

เฉินจิงเย่รู้ว่าพ่อกำลังปลอบใจเขา โค้งตัวกกล่าว “คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง ผมนั้นชินแล้ว”

“อืม ชินก็ดีแล้ว” สำหรับสถานการณ์ที่ลำบากของเฉินจิงเย่ เฉินกั๋วเหลียงก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย ทำได้เพียงพูดคุยกับเฉินจิงเย่ เพื่อช่วยคลายความอึดอัดของเฉินจิงเย่และครอบครัว

เฉินกั๋วเหลียงที่สีหน้าเรียบเฉย พูดอย่างเสียงดัง “ไม่ต้องสนใจว่ามาหาใคร คนที่มาคือแขก ต้อนรับแขกก่อนแล้วค่อยว่ากัน！”

“ครับ！” เฉินตงหวาพยักหน้า ก้าวเท้าออกไป

ไม่นานฉู่เหวินสงที่รูปร่างสูงใหญ่กำยำ ได้ก้าวเข้ามาในห้องโถงของตระกูลเฉิน

สายตาที่เฉียบคมได้กวาดไปทั่วห้องโถง และเขาเห็นเฉินโม่อยู่ที่มุมห้องในทันที

ฉู่เหวินสงหัวเราะเสียงดัง ถือของขวัญเดินไปตรงหน้าของเฉินจิงเย่โดยตรง “ผมฉู่เหวินสงจากอู่โจวมาสวัสดีปีใหม่คุณเฉิน！”

เฉินหวาตงผงะไปทันที มองฉู่เหวินสงอย่างหวาดกลัว “เขา เขานั้นมาหาเฉินจิงเย่ มันเป็นไปได้ยังไง!”