แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1188

เฉินตงหวายิ้มบางๆ แล้วกล่าว “ไม่เป็นไร ฉันรู้นยะบันยัง！”

สายตาของนายกฯจ้าวมองไปทางเฉินโม่ พูดอย่างเสียงดัง “คิดไม่ถึงจริงๆ คุณเฉินผู้โด่งดังกลับหนุ่มขนาดนี้ ขอโทษที่ไร้มารยาท！”

นายกฯจ้าวแม้จะพูดอย่างเยินยอ แต่ท่าทีบนใบหน้าของเขาก็แสดงความดูถูกออกมาอย่างชัดเจน ซึ่งใครๆก็ดูออก

เฉินโม่ที่สีหน้าเรียบเฉย นั่งอยู่บนเก้าอี้โดยไม่ขยับเขยื้อน และไม่ได้สนใจนายกฯจ้าวเลย แต่กลับมาพูดคุยกับมู่หรงยายเอ๋อร์อย่างสนุกสนาน

สีหน้าของนายกฯจ้าวไม่เปลี่ยน แต่แววตาฉายผ่านด้วยความรุนแรง

เลขาข้างกายของนายกฯจ้าวที่ชื่อเสี่ยวอู๋ สีหน้าดูแย่มาก กระแอมไปหนึ่งที “ท่านนายกเทศมนตรีพูดกับนาย นายกลับไม่สนใจ ตระกูลเฉินสอนลูกหลานแบบนี้เหรอ?”

ในห้องโถง บรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย

คำพูดของเลขาเห็นได้ชัดว่ากำลังตำหนิตระกูลเฉิน แต่ทุกคนนั้นเข้าใจดี เขานั้นเจาะจงเพียงเฉินโม่คนเดียว

ดังนั้น สมาชิกส่วนใหญ่ของตระกูลเฉินล้วนเลือกที่จะเป็นผู้ชมอย่างเงียบๆ

มู่หรงเค่อและคนอื่นมองไปยังนายกฯจ้าว แววตาปรากฏด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา พวกเขาเข้าใจดี เสี่ยวอู๋เป็นเพียงปืนกระบอกหนึ่งเท่านั้น นายกฯจ้าวถึงจะเป็นเจ้าของปืนกระบอกนี้

อีกอย่างสำหรับคำพูดของเสี่ยวอู๋ นายกฯจ้าวก็ไม่ได้เอ่ยปากห้ามปราม ก็เท่ากับว่ายอมรับไปแล้วว่าเป็นความคิดของเขา

เฉินกั๋วเหลียงส่งสายตาให้เฉินตงซุ่น เฉินตงซุ่นรีบทำท่าคารวะแล้วกล่าว “เอาล่ะนายกฯจ้าว เด็กมันยังไม่ประสา นายก็อย่าไปถือสาเลย มา ฉันดื่มให้นายหนึ่งแก้ว！”

ขณะที่พูด เฉินตงซุ่นก็ยกแก้วที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา ดื่มหมดในคราเดียว “ดื่มหมดแก้วแสดงความเคารพ！”