แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1194

“ไม่ต้องหรอก ในบ้านกำลังยุ่งวุ่นวาย พวกเราจำเป็นต้องกลับไปเร็วที่สุด” มู่หรงเค่อพูด

เฉินกั๋วเหลียงพยักหน้า เขารู้ว่าสองสามคนนี้เป็นคนงานยุ่ง โดยเฉพาะวันแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะเกียรติของเฉินโม่ พวกเขาไม่มีทางเลือกมาวันนี้แน่นอน

“งั้นฉันไม่รั้งทุกท่านไว้ เดินทางปลอดภัย!” เฉินกั๋วเหลียงประสานกำปั้นคารวะพูดขึ้น

“ลาก่อน!”

มู่หรงเค่อพามู่หรงยานเอ๋อร์ที่กลัดกลุ้มใจกลับไป จินโจงรุ่นและคนอื่นๆ ก็ออกไปพร้อมกัน ประตูตรงหน้าเฉินจินเย่กลับไปเงียบเชียบในทันที

แต่ว่าไม่มีผู้ใดที่กล้าเหน็บแนมเฉินจิงเย่อีกต่อไป ทุกคนในตระกูลเฉินท่าทางเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน เข้ามาหาเฉินจิงเย่กระชับความสัมพันธ์ พยายามทำดีด้วย

แม้แต่เย่เจิ้งฉีกับนายกฯจ้าวก็ไม่เว้น

“น้องจิงเย่ ฉันดื่มให้นายแก้วหนึ่ง พวกเราไม่ได้คุยกันดีๆ มานานหลายปีแล้ว วันนี้พวกเราไม่เมาไม่กลับ!” เฉินตงเย่ว์เป็นฝ่ายพูดขึ้น

“พี่จิงเย่ ฉันก็ดื่มให้กับพี่!” เฉินตงหวายิ้มพูด

“พี่เฉิน พวกเราก็ดื่มให้กับพี่แก้วหนึ่ง!”

ชั่วเวลาหนึ่ง เฉินจิงเย่ยุ่งจนปลีกตัวออกมาไม่ได้

เฉินกั๋วเหลียงเห็นภาพนี้ ดีใจจนหัวเราะเสียงดัง “ตระกูลเฉินกำเนิดผู้เก่งกาจ ตระกูลเฉินของฉันกำเนิดผู้เก่งกาจแล้ว!”

เฉินควาง เฉินเหล่ยและคนอื่นๆ เห็นภาพนี้ สีหน้ากลับเคร่งขรึม ถึงแม้ในใจจะไม่ยินดี แต่ตอนนี้พวกเขาแม้แต่จะกล่าวร้ายเฉินโม่ก็ไม่กล้า

ยศพลตรี ประเทศเชื้อเชิญ สวามิภักดิ์ผู้ยิ่งใหญ่สี่มณฑล ความรุ่งโรจมากมายเช่นนี้ ปรากฎขี้นบนตัวของวัยรุ่นคนหนึ่งที่อายุไม่ถึงยี่สิบปี

หากไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง อยากถามว่าใครจะเชื่อ?

“เป็นเพราะเหตุใดกันแน่นะ? เฉินโม่เขามีสิทธิ์อะไรกันแน่?” เฉินควางคำรามในใจ ถึงแม้ตอนนี้เฉินโม่ทำให้ทั้งตระกูลเฉินมีเกียรติ แต่เฉินควางยังคงปล่อยวางไม่ได้