แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1233

“ทุกคนเตรียมพร้อม รวบรวมพลังทั้งหมด ขวางกั้นการโจมตีครั้งนี้เพื่อเฉินโม่!” จีอู๋หยาตะโกนเสียงดัง

ในตอนที่ทุกคนเตรียมพลีชีพ เสียงของเฉินโม่ดังขึ้นแผ่วเบา “ไม่ต้องกังวล พวกเขาฆ่าฉันไม่ได้”

เฉินโม่ทำท่าทางนิ้วมือจีบดอกบัว มุมปากเผยรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา ราวกับพระพุทธเจ้ารูปหนึ่ง ยิ้มให้กับโลกมนุษย์ที่ผันแปร

แสงสีทองส่องสว่างออกมาจากตัวของเฉินโม่ กลายเป็นเงานักรบสูงแปดฟุต ครอบคลุมเฉินโม่ไว้ตรงกลาง

ทั้งๆ ที่เฉินโม่ไม่ได้พูดจา แต่กลับมีเสียงอันน่าเกรงขามดังก้องอยู่บนท้องฟ้า เหมือนกับดังขึ้นในหัวของทุกคนโดยตรง

“ร่างราชาแห่งปัญญาผู้ไม่หวั่นไหว ร่างราชาแห่งปัญญาผู้ไม่หวั่นไหว...”

กระบี่ในหินของอาเธอร์ แมลงปีกแข็งศักดิ์สิทธิ์ของอาร์คบิชอปชุดแดง การโจมตีเต็มกำลังของพอล และยังมีอแมนดัสที่หายตัวไป

การโจมตีโดยคนใดคนหนึ่งในสี่คนนี้ ไม่ด้อยไปกว่าการโจมตีเต็มกำลังของปรมาจารย์ที่แอบดูจากจุดสูงสุดของแดนมองขวัญ การโจมตีของทั้งสี่คนรวมเข้าด้วยกัน เทียบได้กับนักบู๊แดนเทพที่แท้จริง การโจมตีเต็มกำลัง!

เฉินโม่ไม่กล้าประมาท ใช้ร่างราชาแห่งปัญญาผู้ไม่หวั่นไหวใน “มนต์สะกดราชาแห่งปัญญาไม่หวั่นไหวราวขุนเขา” ป้องกันไว้ นี่คือมนต์คาถาที่ตอนนั้นอยู่ที่ค่ายกลมังกรฟ้าปกคลุมวารีก็ไม่ถูกตีแตก

เหลยจ้านมองดูแสงสีทองของเงานักรบที่ส่องสว่างบนตัวเฉินโม่ ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

“นี่คือวิชาอาคม ที่แท้เฉินโม่ก็คือไต้ซือวิชาอาคม!” จีอู๋หยาพูดอย่างประหลาดใจ

กระบี่ในหินของอาเธอร์ โจมตีเป็นอันดับแรก

กระบี่หินขนาดยักษ์ถูกพลังมืดล้อมรอบ มีเงามืดของวิญญาณอาฆาตล่องลอยอยู่รอบๆ จุดที่แล่นผ่าน อากาศสั่นสะท้านไปหมด

กระบี่ในหินขนาดใหญ่ฟันไปที่ร่างราชาแห่งปัญญาผู้ไม่หวั่นไหวของเฉินโม่ ส่งเสียงทุ้มราวกับตีกลองออกมา ไม่ว่าอาเธอร์จะออกแรงเพียงใด กลับทำลายการป้องกันของเฉินโม่ไม่ได้