แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1238

ภายใต้แรงกดดันของผู้นำ ทุกคนในตระกูลเฉินไม่เอ่ยปากพูดอีก แต่ในใจของทุกคนรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก อีกสามวันถ้าหากยังหาตัวเฉินโม่ไม่เจอ คนคนนั้นก็จะทำให้ตระกูลเฉินเลือดนอง

“รอดูก่อนว่าผู้นำจะหาตัวช่วยได้ไหม ถ้าหากทางการไม่สนใจเรื่องนี้ งั้นพวกเราจะต้องให้ผู้นำตามเฉินโม่กลับมา!” คนตระกูลเฉินแอบตัดสินใจ

สมรภูมิห้าประเทศ จีอู๋หยาและคนอื่นๆ ปกป้องเฉินโม่อย่างแน่นหนา ไม่กล้าที่จะลดละแม้แต่ชั่วครู่เดียว

เฉินโม่เข้ากรรมฐานหนึ่งชั่วโมง ถึงจะลืมตาขึ้น

“อีกนานแค่ไหนถึงจะสิ้นสุด?” เฉินโม่ถามขึ้น

“ยังมีอีกแปดกว่าชั่วโมง!” เหลยจ้านพูด

เฉินโม่พยักหน้า “เพียงพอแล้ว พวกนายตามสบาย ฉันไปทำธุระนิดหน่อย!”

“ตกลง!” จีอู๋หยาและคนอื่นตอนนี้เริ่มเชื่อใจเฉินโม่อย่างไม่มีเงื่อนไขแล้ว

หลังจากเฉินโม่ออกไป จีอู๋หยาพูด “พวกเราล่าสัตว์อสูรต่อเถอะ!”

เฉินโม่รอดข้ามพื้นที่ขนาดใหญ่ มีความคิดหนึ่งเกิดขึ้นในตอนที่เขาฆ่าคนประเทศอเมสองคนนั้น

เพียงแต่เป็นเพราะการต่อสู้ที่ดุเดือดเมื่อครู่ เขาไม่มีโอกาสได้ทำ

ตอนนี้ ยังอยู่ห่างจากเวลาจบเกมอีกระยะหนึ่ง พอดีกับที่เฉินโม่สะดวกที่จะทำเรื่องนี้

อีกอย่างผ่านการสู้รบดุเดือดเมื่อครู่ ระหว่างสี่ประเทศที่เหลือเกิดแตกแยกขึ้น เริ่มแยกกันปฏิบัติการ เปิดทางให้เฉินโม่ไปทำเรื่องนี้พอดี

เฉินโม่ระเบิดความเร็วเต็มที่ ถึงแม้พละกำลังในตอนนี้ฟื้นฟูไม่ถึงหนึ่งในสาม แต่คนพวกนั้นก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาตรงไหน

เฉินโม่ไม่กังวลว่าจะถูกรุมโจมตีอีกครั้ง

ในที่สุดเฉินโม่มาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง หาคนประเทศฟาเหล่านั้นพบ

อาเธอร์และคนอื่นที่กำลังต่อสู้อยู่กับสัตว์อสูรตัวหนึ่งอยู่ เมื่อเห็นเฉินโม่ที่ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน ก็ตกตะลึงทันที

อาเธอร์จะชักกระบี่ในหินออกมา เหมือนกับกังวลว่าถ้าหากชักออกมาช้าเกินก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้ว

“ตรงไปตรงมาหน่อย อยากจะได้ที่หนึ่งไหม?” รอยยิ้มของเฉินโม่ร้ายกาจมาก แฝงไปด้วยความข่มขู่ เพียงแค่ไม่ใช่คนโง่ ก็สามารถฟังออกได้ว่าถ้าหากอาเธอร์ไม่แลกเปลี่ยนกับเฉินโม่ เช่นนั้นเฉินโม่อาจจะไปแลกเปลี่ยนกับประเทศอื่น

อาเธอร์ทอดถอนใจประโยคหนึ่ง “คนหัวเซี่ยคาดเดาได้ยากจริงๆ!”

“พูดมา นายอยากจะแลกอะไรกับฉัน? บอกไว้ก่อนนะ กระบี่ในหินกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์ในมือของพวกเราไม่มีทางให้นาย!” อาเธอร์พูดอย่างจริงจัง

เฉินโม่พูด “วางใจได้ กระบี่กระจอกเล่มนั้นในสายตาของพวกนายคือของล้ำค่า ในสายตาของฉันไม่มีประโยชน์อะไรด้วยซ้ำ สิ่งที่ฉันอยากได้คือสิ่งนี้!”

พูดจบ ในมือของเฉินโม่มีหินทิพย์ชิ้นหนึ่ง เป็นหินที่รีดไถมาจากผีโชคร้ายประเทศอเมสองคนนั่น

“หินพลังงาน!” อาเธอร์ประหลาดใจเล็กน้อย

“นายรู้จักมัน? ดูท่านายน่าก็มีสินะ!” เฉินโม่จับสีหน้าของอาเธอร์ได้ จากนั้นจ้องมองเขาจี้ถาม

อาเธอร์พยักหน้า “ของสิ่งนี้ถึงแม้จะหายาก แต่เป็นสิ่งที่พวกเราใช้ประจำ พวกเรามีมันอยู่แล้ว!”

ได้ยินคำตอบของอาเธอร์ที่มั่นใจเช่นนี้ เฉินโม่ดีใจ แต่ใบหน้ากลับสงบนิ่งพูดขึ้น “นายมีเท่าไหร่? ฉันใช้แกนอสูรแลก!”