แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1246

“เขายังมีเงื่อนไขอะไร?” เฉินโม่หรี่ตา สีหน้าน่าหวาดกลัว

เจียงเหอซานกัดฟันพูด “เขาให้ทั้งตระกูลเฉิน ไปก้มหัวรับผิดต่อหน้าสุสานบรรพบุรุษของตระกูลหนานกง!”

ปัง!

แผ่นเหล็กที่เฉินโม่นั่งอยู่จู่ๆ ระเบิดออก

จีอู๋หยาและคนอื่นใบหน้าตกตะลึง ความแข็งแกร่งของแผ่นเหล็กนั้นต่อให้เขาใช้กำลังทั้งหมดก็ไม่สามารถเจาะมันได้ เห็นได้ว่าความโมโหของเฉินโม่ถึงมีมากระดับไหน!

“หนานกงหยู่!” เฉินโม่พูดชื่อนี้ออกมาอย่างรุนแรง

จ้างเจิ้นพูดอย่างแค้นเคือง “มีเช่นนี้ที่ไหนกัน พวกเราสู้ชีวิตเพื่อชาติ เขาในฐานะนักบู๊คนหนึ่งไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณ กลับถือโอกาสตอนที่เฉินโม่ไม่อยู่ ซุ่มโจมตีตระกูลเฉิน น่ารังเกียจจริงๆ!”

“เฉินโม่ ถ้าหากนายต้องการคิดบัญชี นับฉันด้วยคน!”

เหลนจ้าหัวเราะฮาฮา “มีเรื่องดีแบบนี้ แน่นอนว่าขาดฉันไม่ได้!”

ลี่เซียวพูดโดยตรง “ยังมีฉัน”

เฟิงเหมียนก็ยิ้มกริ่มตาม “น้องชายมีปัญหา จะขาดคนที่เป็นพี่สาวได้อย่างไรกัน? ฉันก็ไปด้วย!”

จีอู๋หยาหัวเราะเสียงดัง “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นพวกเราก็ไปด้วยกัน ไปหาตาแก่นั่นคิดบัญชี!”

เจียงเหอซานถลึงตาใส่พวกเขา พูดตะคอก “พวกนายอย่าสร้างความวุ่นวาย พวกนายไปแล้วก็ช่วยไม่ได้ พวกนายรู้หรือไม่ว่าหนานกงหยู่คือผู้ใด?”

จีอู๋หยาพูด “เชิญโส่วจ่างบอกมา?”

เจียงเหอซานน้ำเสียงจริงจัง “หนานกงหยู่คนนั้นคือปรมาจารย์คนแรกเมื่อสามสิบปีก่อน ตอนนั้นหากเขาไม่ได้เข้ากรรมฐาน หยางติ่งเทียนปรมาจารย์คนแรก เกรงว่าไม่ได้คว้ามาง่ายเช่นนั้น!”