แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1250

ผู้บังคับบัญชามองไปทางเจียงเหอซาน เจียงเหอซานพยักหน้า

ผู้บังคับบัญชายิ้มแล้วพูด “เฉินโม่ ท่านเจียงไก้บอกเรื่องการแข่งขันสมรภูมิห้าประเทศในครั้งนี้กับฉันแล้ว ครั้งนี้นายถือว่ามีความดีความชอบยิ่งใหญ่ ฉันเป็นตัวแทนของประชาชนชาวหัวเซี่ยหลายพันล้านคน ชนแก้วกับนาย!”

ให้บุคคลท่านนี้ที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของประเทศหัวเซี่ยชนแก้ว นี่คือเกียรติสูงสุด เพียงแต่เฉินโม่กลับไม่มีท่าทางดีใจแม้แต่น้อย เขายกแก้วขึ้นดื่มเงียบๆ

เจียงเหอซานขมวดคิ้ว มองดูเฉินโม่พูดเสียงเบา “เฉินโม่ ระวังมารยาทหน่อย!”

ผู้บังคับบัญชาโบกมือ แสดงออกว่าไม่เป็นไร จากนั้นวางแก้วเหล้าลง มองดูเฉินโม่แล้วพูด “ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงความปลอดภัยของครอบครัว ฉันให้คนเฝ้าดูหนานกงหยู่อยู่ตลอด เมื่อครู่ส่งข่าวมา เขาไปที่ตระกูลเฉินอีกแล้ว และฆ่าคนรุ่นหลังของตระกูลเฉินคนหนึ่ง ข่มขู่เฉินกั๋วเหลียง”

ความอาฆาตเย็นชาอย่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างรุนแรง เฉินโม่ลุกขึ้นยืนช้าๆ

ผู้บังคับบัญชารีบพูดขึ้น “นายอย่าเพิ่งวู่วาม คนรุ่นหลังคนนั้นที่เขาฆ่า ไม่ได้มีความสัมพันธ์โดยตรงกับตระกูลเฉิน ปู่ของนายตอนนี้ถูกคนตระกูลเฉินเองบังคับให้รับเงื่อนไขของหนานกงหยู่ นำพาทุกคนตระกูลเฉิน ไปยังที่ที่สุสานบรรพบุรุษตระกูลหนานกงตั้งอยู่!”

“ตอนนี้คนตระกูลเฉินยังปลอดภัยอยู่”

เฉินโม่ไม่ได้ผ่อนคลายลงสักนิด พูดเสียงเข้ม “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันก็จะไปเดินทางไปในตอนนี้ รบกวนบอกที่ตั้งสุสานบรรพบุรุษตระกูลหนานกงกับฉันหน่อย!”

“มณฑลเจียงหนาน เมืองลี่เจียง เขาโม่ผาน” ผู้บังคับบัญชา เหมือนกับรู้ตั้งนานแล้วว่าเฉินโม่จะต้องถาม ดังนั้นจึงเตรียมที่ตั้งไว้เรียบร้อยล่วงหน้า

“งั้นฉันขอตัวลา!” เฉินโม่ลุกขึ้นยืน เตรียมจะออกเดินทางทันที ที่นั่นมีท่านปู่และท่านพ่อท่านแม่ที่เขาใส่ใจมากที่สุด

ผู้บังคับบัญชาพูด “ฉันเตรียมเครื่องบินส่วนตัวไว้เรียบร้อยแล้ว ควรจะถึงก่อนที่คนตระกูลเฉินจะไปถึงสุสานบรรพบุรุษตระกูลหนานกง ฉันยังมีของสิ่งหนึ่งที่อยากจะมอบให้นาย นายรอสักประเดี๋ยว!”

พูดจบ ผู้บังคับบัญชาพยักหน้าให้กับวัยรุ่นที่สวมชุดสูทสีดำคนนั้น วัยรุ่นคนนั้นพยักหน้า เดินเข้ามาทันที และหยิบกล่องสีดำกล่องหนึ่งออกมาจากตรงทรวงอก

ผู้บังคับบัญชารับมา จากนั้นมอบให้กับเฉินโม่ด้วยตัวเอง “นี่คือเกียรติที่นายควรจะได้รับ!”

เฉินโม่เปิดกล่องนั้นดู ด้านในคือเหรียญรางวัล ด้านบนมีตัวอักษรสีทองฝังอยู่

วีรบุรุษแห่งชาติเป็นหนึ่งไม่เป็นสอง!

“ยังมีพวกเรา!” จางเจิ้นกับเหลยจ้าและคนอื่นๆ ทั้งหมดยืนขึ้น มองเฉินโม่แล้วตะโกนออกมา

เฉินโม่พยักหน้า พูดออกมาคำหนึ่ง “ตกลง!”

มณฑลเจียงหนาน เมืองลี่เจียง เขาโม่ผาน

ถนนบนเขาโม่ผานเดินทางไม่ค่อยสะดวก แต่เพราะสุสานบรรพบุรุษของตระกูลหนานกงอยู่ที่นี่ ดังนั้นตระกูลหนานกงออกเงิน ซ่อมแซมถนนเส้นนี้โดยเฉพาะ

เขาแห่งนี้ไม่ได้มีทิวทัศน์สวยงามอันใด แต่เป็นเพราะการโคจรของลักษณะพื้นที่และพลังของภูเขา ถูกไต้ซือด้านฮวงจุ้ยกล่าวว่าเขาลูกนี้มีพลังมังกร

ดังนั้นหนานกงหยู่จึงย้ายสุสานบรรพบุรุษมาที่นี่

แต่เหมือนว่าจะไม่มีประโยชน์อะไร ตระกูลหนานกงตอนนี้แทบจะสูญสิ้นทายาท เห็นได้ว่าในตอนนั้นฮวงจุ้ยไต้ซือพูดจาซี้ซั้ว