แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1272

เฉินกั๋วเหลียงพยักหน้า เขาเห็นเฉินโม่ฆ่าหนานกงหยู่ด้วยตาตนเอง แล้วยังมีอะไรที่ไม่เชื่ออีก

เพียงแต่หลังจากเฉินโม่พูดออกมาแล้ว เฉินกั๋วเหลียงยังคงรู้สึกว่าตนเองกำลังฝันอยู่

หลังจากผ่านไปสักพัก เฉินกั๋วเหลียงยังคงมองเฉินโม่ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ และกล่าวพึมพำว่า “เสี่ยว...เสี่ยวโม่ สิ่งที่หลานพูดล้วนเป็นความจริงเหรอ?”

เฉินโม่พยักหน้า “เป็นเรื่องจริงแน่นอน ผมไม่ใช่นักบู๊ แต่ผมเป็นผู้บำเพ็ญ!”

“คุณปู่ ดังนั้นผมสามารถรักษาโรคของคุณปู่ได้ แต่จำเป็นต้องให้คุณปู่เดินบนเส้นทางนี้กับผม!” เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ดูเหมือนว่าเฉินกั๋วเหลียงจะไม่สามารถยอมรับได้ เขากุมศีรษะและกล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน เสี่ยวโม่ ให้ปู่ทำใจกับข้อมูลที่ได้รับเมื่อสักครู่ก่อน!”

เฉินโม่ไม่รีบร้อน เพราะเขารู้ว่าใครก็ตามที่รู้ตัวตนของเขา ก็ยากที่จะยอมรับได้ กระทั่งมองว่าเขาเป็นคนบ้า มันก็ไม่เกินไป และการแสดงออกของเฉินกั๋วเหลียงนั้นถือว่าดีแล้ว

การดำรงอยู่ของนักบู๊ สามารถทำให้คนธรรมดาทั่วไปตกตะลึงแล้ว ส่วนผู้บำเพ็ญนั้นสูงกว่านักบู๊หมื่นเท่า ซึ่งมันสามารถทำให้คนธรรมดาทั่วไปตกตะลึงมากกว่าอย่างแน่นอน

หลังจากนั้นสักครู่ เฉินกั๋วเหลียงมองเฉินโม่อีกครั้งและกล่าวว่า “เสี่ยวโม่ ถ้าสิ่งที่หลานพูดเป็นความจริง ปู่ยินดีที่จะบำเพ็ญตามหลาน แต่ปู่อายุมากแล้ว ยังบำเพ็ญได้อีกเหรอ?”

เมื่อได้ยินเฉินกั๋วเหลียงรับปาก เฉินโม่รู้สึกดีใจมาก “คุณปู่ วางใจเถอะ เช้าได้สัมผัสสัจธรรม คืนนั้นแม้ตายก็ยินดี ดังนั้นการบำเพ็ญไม่เกี่ยวกับอายุ บางทีคุณปู่อาจมีคุณสมบัติในการบำเพ็ญ คนที่บำเพ็ญทีหลังอาจก้าวหน้ากว่าคนที่บำเพ็ญก่อนก็ได้?”

“ในเมื่อหลานมีของดีเช่นนี้ สามารถให้ทุกคนบำเพ็ญได้ไหม?” เฉินกั๋วเหลียงกล่าว

เฉินโม่รู้ว่าเฉินกั๋วเหลียงเห็นเพียงแค่ความแข็งแกร่งของผู้บำเพ็ญเท่านั้น แต่ไม่รู้ความยากลำบากและอันตรายของการบำเพ็ญ จึงมีความจำเป็นต้องอธิบายให้เขาเข้าใจก่อน