แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1278

หูหยางหยู่พูดแบบทีเล่นทีจริง ซึ่งทำให้ทุกคนหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง

“หูหยางหยู่คนสวย คุณกลับมาอำลาคราวนี้ เตรียมตัวไปตั้งหลักปักฐานที่ไหน?” ผู้ชายคนหนึ่งถาม

หูหยางหยู่กล่าวว่า “ฉันย้ายตามพ่อแม่ไปเรียนที่ประเทศอเม เดาว่าต่อไปคงจะไม่มีโอกาสกลับมาอีกแล้ว ดังนั้นจึงอยากจะถือโอกาสก่อนที่จะไป มาพบเพื่อนนักเรียนเก่า และถือเป็นการมาอำลา!”

แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินข่าวนี้มานานแล้ว แต่การที่หูหยางหยู่พูดด้วยตนเอง ทำให้ทุกคนรู้สึกเศร้าเล็กน้อย

บรรยากาศในห้องหดหู่เล็กน้อย

“เป็นเรื่องดี นี่เป็นเรื่องดี! บรรดาเพื่อนนักเรียนของพวกเรา บางคนชั่วชีวิตยังไม่มีโอกาสไปต่างประเทศ หูหยางหยู่กำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เป็นเรื่องที่น่าอิจฉาจริง ๆ”

“ฉันคิดว่าพวกเราควรดื่มคารวะให้หูหยางหยู่หนึ่งแก้ว เพื่อแสดงความยินดีที่เธอจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ!”

“ถูกต้อง ดื่มให้หูหยางหยู่!”

หูหยางหยู่ยกแก้วเหล้าขึ้น และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณทุกคน!”

“เอาล่ะ ทุกคนคุยกันก่อน ฉันจะไปทักทายห้องข้าง ๆ ขอตัวสักครู่!” หูหยางหยู่หยิบแก้วเหล้า แล้วเดินไปที่ห้องข้าง ๆ

เมื่อตัวหลักไม่อยู่ เพื่อนนักเรียนก็เริ่มสนทนากันทันที

คนเหล่านี้ส่วนใหญ่จะเรียนมหาวิทยาลัย มีคนที่เรียนเทคนิคเล็กน้อย และมีบางคนที่เลิกเรียนแล้ว

คนที่เลิกเรียน ส่วนใหญ่เป็นเพราะเรียนไม่เก่ง และฐานะครอบครัวไม่ค่อยดี รู้สึกว่าไม่มีความหวังที่จะเรียนต่อ ก็เลยออกไปทำงาน เพื่อลดภาระครอบครัว

เห็นได้ชัดว่านักเรียนที่เรียนมหาวิทยาลัย มีความรู้สึกว่าตนเองเหนือกว่า

และตอนนี้การที่เขาถามเฉินโม่ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการถามเรื่อยเปื่อย แต่เพื่อนนักเรียนก็รู้ว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด

ถานชิวเซิงมองจางจื่อเจี้ยนด้วยความเย็นชา และกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “จางจื่อเจี้ยน นายจะยุ่งเรื่องที่เฉินโม่เรียนมหาวิทยาลัยไหนทำไม?”

จางจื่อเจี้ยนหยิบแก้วเหล้าที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาจิบ กะพริบตาแล้วกล่าวว่า “เพราะไม่ได้เจอกันนาน ฉันแค่ถามเฉย ๆ ไม่ต้องประหม่า!”

“ความจริงแล้ว ถึงจะเลิกเรียนก็ไม่เห็นเป็นไร เพื่อนนักเรียนของพวกเราก็เลิกเรียนหลายคน มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร?”

ขณะที่จางจื่อเจี้ยนพูด เขามองเพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ ราวกับว่าเขากำลังขอความคิดเห็นจากพวกเขา

บรรดาเพื่อนนักเรียนที่อยากประจบจางจื่อเจี้ยน ก็ให้ความร่วมมือทันทีและกล่าวว่า “ถูกต้อง เฉินโม่ พวกเราทุกคนล้วนเป็นเพื่อนนักเรียนกัน ถึงแม้จะไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อย่าอายที่จะพูด!”

ถานชิวเซิงมองคนเหล่านั้นด้วยความเย็นชา เพื่อนนักเรียนเหล่านี้กล้าพุ่งเป้าไปที่เฉินโม่ แต่พวกเขาไม่กล้าล่วงเกินถานชิวเซิง เพราะถานชิวเซิงเป็นคนที่มีฐานะ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะประจบจางจื่อเจี้ยน แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับถานชิวเซิง