แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1297

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองไปที่เฉินโม่ด้วยความรู้สึกขอบคุณในดวงตาของเธอ: "เฉินโม่ ขอบคุณ!"

“ระหว่างพวกเราไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอก?” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไปกันเถอะ!”

“ค่ะ!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะเดินจากไป ชายชราก็กล่าวว่า “ไต้ซือ โปรดรอสักครู่!”

เฉินโม่หันไปมองชายชรา “ยังมีธุระอะไรอีกเหรอ?”

ตอนนี้ชายชราเคารพเฉินโม่มาก เขาโค้งคำนับก่อนที่จะพูด “ไต้ซือ ผมชื่อสือโถว ถึงแม้ว่าผมจะเป็นนักบู๊ แต่ผมก็เป็นนักกลั่นยาด้วย”

“เมื่อสักครู่ผมเห็นวิธีการกลั่นยาของไต้ซือแล้ว มันน่าทึ่งมาก เดือนหน้าจะมีการแข่งขันกลั่นยาที่เมืองจงโจว รุ่นน้องขอเชิญผู้อาวุโสไปเข้าร่วมการแข่งขัน เพื่อทำให้นักกลั่นยาที่ยกย่องตัวเองเป็นคนวิเศษเหล่านั้น รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนก็ยังมีคน!”

เฉินโม่มองสายตาที่คาดหวังของชายชรา และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมไม่สนใจ!”

“พวกเราไปกันเถอะ!”

“ผู้อาวุโส......” ชายชรายื่นมือออกมาและต้องการเกลี้ยกล่อมเขาอีกครั้ง แต่เฉินโม่นั้นพาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเดินจากไปแล้ว

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถามด้วยความสงสัย “เฉินโม่ คุณไปเรียนทักษะการกลั่นยามาจากไหน? ทำไมถึงได้เก่งขนาดนี้!”

เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ทักษะฝีมือการกลั่นยาของผม เมื่ออยู่ต่อหน้านักกลั่นยาที่แท้จริงแล้ว ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้ คุณตั้งใจฝึกให้ดี ถ้ามีโอกาสผมจะพาคุณไปดูว่านักกลั่นยาที่แท้จริงคืออะไร!”

เมื่อนึกถึงปรมาจารย์นักกลั่นยาในโลกบำเพ็ญเซียนเหล่านั้นแล้ว พวกเขาเพียงแค่คิดก็กลั่นยาสำเร็จแล้ว ที่เฉินโม่ทำได้เพียงแหงนหน้ามองเท่านั้น

ยาที่คนเหล่านั้นกลั่นออกมาถึงจะเป็นยาเซียนที่แท้จริง ส่วนยาที่เฉินโม่กลั่นออกมาเมื่อสักครู่ สำหรับนักกลั่นยาของโลกบำเพ็ญเซียนเหล่านั้นแล้ว มันคือกากยาเท่านั้น

สำหรับการแข่งขันกลั่นยาบนโลกมนุษย์ ไม่สามารถทำให้เฉินโม่สนใจได้แม้แต่น้อย