แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1489

หลินฮ่าวหรานเดินไปอยู่หน้าเฉินเข่อเอ๋อร์ แล้วรินไวน์แดงให้เฉินเข่อเอ๋อร์หนึ่งแก้วด้วยตัวเอง จากนั้นยกแก้วไวน์ขึ้น กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เข่อเอ๋อร์ ผมขอดื่มคารวะให้คุณหนึ่งแก้ว! เมื่อสักครู่คุณเต้นรำได้เยี่ยมมาก”

เฉินเข่อเอ๋อร์ยิ้ม ก้มหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณ หลินฮ่าวหราน!”

ขณะที่เฉินเข่อเอ๋อร์กำลังจะดื่มไวน์แก้วนั้น เธอรู้สึกถึงลมกระโชกแรงที่พัดมาจากด้านหลัง

หลังจากนั้น เสียงเย็นชาของเฉินโม่ก็ดังขึ้น “อย่าดื่ม”

เฉินเข่อเอ๋อร์ชะงัก มองเฉินโม่ด้วยความสงสัย “พี่เฉินโม่ เพราะอะไร?”

เพื่อนนักเรียนของเฉินเข่อเอ๋อร์มองเฉินโม่ด้วยความสงสัยเช่นกัน ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงออกมาขัดขวางอย่างกะทันหัน

เฉินโม่มองหลินฮ่าวหรานด้วยสายตาดุดัน และกล่าวด้วยความเย็นชา “เขาใส่ยาลงไปในแก้วไวน์”

“อะไรน่ะ!”

เพื่อนนักเรียนทุกคนต่างจ้องมองหลินฮ่าวหรานด้วยความโกรธ โดยเฉพาะผู้ชายเหล่านั้น แทบอยากกินเลือดกินเนื้อหลินฮ่าวหราน

แม้ว่าเฉินโม่จะไม่ได้บอกว่าหลินฮ่าวหรานใส่ยาชนิดใดลงไปในแก้วไวน์ แต่การที่ผู้ชายวางยาผู้หญิง ไม่ต้องใช้สมองคิดก็รู้ว่าเป็นยาชนิดใด

เฉินเข่อเอ๋อร์มองหลินฮ่าวหรานด้วยสีหน้าตกใจ และถามเสียงดังว่า “หลินฮ่าวหราน นายทำแบบนี้ทำไม?”

เพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ จ้องมองหลินฮ่าวหรานด้วยความเย็นชา และกล่าวเสียงดัง “เลวทรามต่ำช้า ไร้ยางอาย!”

อย่างไรก็ตาม หลินฮ่าวหรานแสดงสีหน้าไม่แยแส ราวกับว่าเขาเมินเฉยต่อท่าทางที่ไม่เป็นมิตรของทุกคน

เขามองเฉินเข่อเอ๋อร์ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เข่อเอ๋อร์ คุณเชื่อว่าผมวางยาในแก้วไวน์นี้ด้วยเหรอ?”

“ตอนที่ผมรินไวน์ให้คุณ ทุกคนต่างจับตามอง แล้วผมจะมีโอกาสใส่ยาลงไปในแก้วไวน์ได้อย่างไร?”