แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1510

หลินเจิ้นหนานใช้ประโยชน์จากโอกาสที่เอื้ออำนวย และกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ถูกต้อง คนของตระกูลเฉินทำมากเกินไปแล้วจริง ๆ โดยเฉพาะเฉินกั๋วเหลียง ผู้นำตระกูลเฉิน เห็นคนรุ่นใหม่ของตระกูลตนเองทำร้ายคน แต่ไม่ควบคุมดูแลเลย ตอนนั้นผู้ทรงอิทธิพลอยู่ด้วยมากมาย แต่ตระกูลเฉินยังคงไม่สนใจ ทำร้านจนพี่เฉาหมดสติ แล้วยังทำร้ายพวกเราอีกด้วย!”

“คุณท่าน ต้องให้ความเป็นธรรมกับพวกเราด้วย!”

โม่เหวินเฉิงพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “เอาล่ะ พวกคุณหยุดเสแสร้งต่อหน้าผมได้แล้ว ผมรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หลินเจิ้นหนานและเซี่ยโหวปารู้สึกตกใจ

แต่โม่เหวินเฉิงกล่าวต่อ “อย่างไรก็ตาม การกระทำของตระกูลเฉินนั้นมากเกินไปจริง ๆ ตระกูลโม่ควรไปขอคำอธิบายจากพวกเขา”

หลินเจิ้นหนานและเซี่ยโหวปารู้สึกมีความสุขมาก ความรู้สึกเหมือนเดี๋ยวขึ้นสวรรค์ เดี๋ยวตกนรก มันทรมานจริง ๆ

หลินเจิ้นหนานรีบโค้งคำนับและทำความเคารพ “ขอบคุณ คุณท่าน!”

โม่เหวินเฉิงเหลือบมองโม่หวู่ซาน ผู้นำตระกูลโม่ที่อยู่ด้านข้าง แล้วกล่าวว่า “หวู่ซาน ไปเชิญผู้อาวุโสจิ่วลี่มาที่นี่ แล้วส่งจดหมายเชิญไปที่ตระกูลเฉิน!”

โม่หวู่ซานที่ท่าทางน่าเกรงขาม และน้ำเสียงทุ้ม โค้งคำนับแล้วกล่าวว่า “ครับ ท่านพ่อ!”

โม่เหวินเฉิงกล่าวว่า “ไปตามถิงถิงกลับมา”

โม่หวู่ซานถามด้วยความสงสัย “ท่านพ่อ เรียกถิงถิงกลับมาทำไม? การทำแบบนี้มันจะทำให้ตระกูลเฉินรู้สึกไม่สบายใจ”

โม่เหวินเฉิงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “ลูกไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ แค่พาเธอกลับมาก็พอแล้ว”

โม่หวู่ซานกล่าวว่า “ครับ”

โม่เหวินเฉิงพยักหน้า แล้วคิดในใจว่า “ได้ยินว่าตระกูลเฉินได้ปรากฏบุคคลที่โดดเด่นมากคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ดังนั้นควรเตรียมตัวให้พร้อม ถ้าบุคคลนั้นเป็นคนของตระกูลเฉินจริง ๆ หวังว่าช่วงเวลาที่ผมยังมีชีวิตอยู่ จะสามารถฟื้นฟูความสัมพันธ์กับตระกูลเฉินได้”

“มิเช่นนั้น ตอนที่ไปยมโลก ผมคงไม่มีหน้าไปพบพี่เฉิน!”

วันต่อมา ณ.ตระกูลเฉิน

เฉินกั๋วเหลียงนั่งบนที่นั่งหลัก มองจดหมายเชิญที่อยู่ในมือ ผ่านไปสักครู่ เขาหันไปมองโม่หวู่ซาน ผู้นำตระกูลโม่ ที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งรอง

นี่เหมือนกับการที่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นมา แต่ไม่คิดแก้ไข ปล่อยให้มันดำเนินไปตามเรื่องตามราว

“คุณปู่รอง ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่ก็ไม่สามารถไปง่าย ๆ ได้ นี่มันเป็นงานเลี้ยงลอบสังหารชัด ๆ!” เฉินเข่อเอ๋อร์กล่าวด้วยความกังวล

เฉินกั๋วเหลียงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เข่อเอ๋อร์ เรื่องบางเรื่องพวกเราจำเป็นต้องเผชิญ ไม่ช้าก็เร็ว ก็ต้องถึงวันที่พวกเราต้องเผชิญหน้ากับตระกูลโม่”

“ดังนั้น วันนั้นจะช้าหรือเร็ว มันก็เหมือนกัน”

“ท่านพ่อ ผมคิดว่าเข่อเอ๋อร์พูดถูก ผมไม่แนะนำให้ท่านพ่อไปตระกูลโม่ หากตระกูลโม่อยากออกหน้าแทนตระกูลหลิน ก็ให้พวกเขามาที่ตระกูลเฉิน เพียงแค่จดหมายเชิญของเขาฉบับเดียว ท่านพ่อต้องไปด้วยตนเอง!” น้ำเสียงของเฉินตงซุ่นมีความไม่เต็มใจเล็กน้อย ตอนนั้นตระกูลโม่ทำให้ตระกูลเฉินอับอายมาก แล้วตอนนี้พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งกับตระกูลเฉิน!

เฉินโม่กล่าวว่า “ทุกคนวางใจเถอะ ผมจะไปกับคุณปู่ด้วย แม้ว่าตระกูลโม่จะเต็มไปด้วยอันตราย แต่ก็ไม่เพียงพอให้กังวล”

เมื่อได้ยินว่าเฉินโม่เต็มใจที่จะไปกับเฉินกั๋วเหลียง สมาชิกทุกคนของตระกูลเฉินก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

เฉินกั๋วเหลียงมองเฉินธงที่อยู่มุมห้อง แล้วกล่าวว่า “เฉินธง คราวนี้หลานไปกับปู่ด้วย”