แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 184

"ในเมื่อไม่มีใครคัดค้าน งั้นก็ทำตามที่ฉันบอก พวกนายทั้งหมดลงไปในน้ำ หากฉันยังไม่สั่ง ถ้ามีใครกล้าถอยล่ะก็ ตายสถานเดียว !"

ใบหน้าของอู๋ไต้ซือมืดทมิฬ น้ำเสียงเย็นชา นักบู๊ต่างพากันก้มหน้าลงไม่มีแม้แต่คนกล้าแม้จะสบตา ไม่เว้นแม้แต่นักบู๊แดนในชั้นสมบูรณ์สองคนนั้น ก็ทำได้เพียงก้มหน้าด้วยความโกรธแค้นเท่านั้น พวกเขาต่างรู้ดีว่า ตนเองไม่อาจเอาชนะอู๋ไต้ซือได้

เมื่อเห็นความร้ายกาจของอู๋ไต้ซือดวงตาของเว่ยจื่อหยุนก็เกิดประกายทันที เขาหัวเราะอย่างตื่นเต้น "อู๋ไต้ซือผู้ยิ่งใหญ่ ถ้าเป็นท่าน ต้องจัดการสัตว์ประหลาดได้แน่ !"

ซุนจิ้งไฉสีหน้าดูเป็นกังวล เขากำหมัดแน่นมองไปที่อายู่ "อายู่ต้องไม่เป็นอะไร !"

มู่หรงยานเอ๋อร์มองไปที่เฉินโม่ด้วยความกังวล และกระซิบบอกว่า "เฉินโม่ สัญญากับฉันสิ ว่านายจะไม่ไปชิงยาวิเศษนั่นใช่ไหม ?"

เฉินโม่มองไปที่หรงยานเอ๋อร์ ใบหน้าเรียวงามดูจะเป็นกังวล เขามองด้วยสายตาอ่อนโยน "อย่ากังวลไปเลย ฉันไม่ทำอะไรที่ฉันไม่มั่นใจหรอก !"

แน่นอนว่าเฉินโม่จะไม่ยอมทิ้งพรุนแดงสามใบแน่ แต่การที่เขาจะได้มันมา เขาก็มีความมั่นใจอยู่เต็มที่ และนี่ก็ไม่ได้เป็นการโกหกมู่หรงยานเอ๋อร์ด้วย

แต่ว่ามู่หรงยานเอ๋อร์ไม่ได้รู้เรื่องนี้ เพียงแค่เฉินโม่ให้คำมั่นสัญญากับเธอ เธอก็มีความสุขจนหยุดไม่อยู่แล้ว

อู๋ไต้ซือเหลือบมองทุกคน และพูดอย่างเย็นชา"ทั้งหมดลงน้ำได้ !"

นักบู๊ต่างมองหน้ากันและกัน ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งอู๋ไต้ซือทำได้เพียงค่อย ๆ เดินลงบึงด้วยความไม่เต็มใจ บ้างก็ถืออาวุธที่คิดว่าจะพอมีประโยชน์ที่สุดลงไปด้วย

อู๋ไต้ซือยืนอยู่บนฝั่งคอยสั่งการทุกคนด้านหน้า เขาตะโกนเสียงดังด้วยใบหน้าอันชั่วร้าย "ไม่มีคำสั่งฉัน หากใครกล้าถอยแม้แต่ครึ่งก้าว มันต้องตาย !"

"พวกนายวางใจเถอะ หากฉันได้ยาวิเศษมา ฉันจะนำพรุนแดงมาสกัดเป็นโอสถสีชาดแบ่งให้กับพวกนายทุกคน !" อู๋ไต้ซือเกรงว่าทุกคนจะไม่พยายามอย่างเต็มที่ จึงบอกเรื่องผลประโยชน์ไป

ผลลัพธ์ คือ ฝีเท้าของทุกคนเร็วขึ้นอีกหนึ่งขั้น

ในชั่วพริบตา ทุกคนเดินลงไปในบึงได้ไกลกว่าห้าเมตร ระดับน้ำในบึงลึกจนถึงระดับเอว แต่ก็ยังไร้วี่แววของสัตว์ประหลาด ความหวาดระแวงนี้สร้างความทรมานให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก