แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 197

เมื่อกลุ่มนักบู๊คุ้มกันมู่หรงยานเอ๋อร์ออกจากเขาหลิงอู่ และกลับไปยังที่ต่างๆ โลกฝึกบู๊ทั้งหมดก็ตื่นตัวไปเลย

หอเทียนจีได้จัดเรียงรายชื่อปรมาจารย์ขึ้นมาใหม่ และชื่อเสียงของเฉินไต้ซือก็ถือกำเนิดขึ้น พุ่งเข้าเป็นอันดับที่สามสิบของรายชื่อปรมาจารย์โดยตรง

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือ เฉินไต้ซือผู้นี้ มีอายุเพียงสิบแปดปี

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหอเทียนจีรับผิดชอบการจัดอันดับต่างๆ ในโลกฝึกบู๊มาโดยตลอด และน่าเชื่อถือได้อย่างยิ่ง เกรงว่าจะไม่มีใครเชื่อว่าหัวเซี่ยจะมีปรมาจารย์ที่เป็นเด็กอายุสิบแปดปีออกมาได้

ในชั่วข้ามคืน ชื่อเสียงของเฉินไต้ซือ ก็โด่งดังไปทั่วโลกฝึกบู๊

วันที่สี่ที่เฉินโม่ออกจากอู่โจว

เมืองอู่โจว ร้านอาหารของเจี่ยงหยาว

พ่อแม่ของเจี่ยงหยาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางกังวล มองดูเจี่ยงหยาวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ข้างตัวเธอ จางหู่พาลูกน้องสองคน ก็มองไปที่เจี่ยงหยาวอย่างกังวลใจ

เจี่ยงหยาวที่สวยขึ้นเรื่อยๆ วางโทรศัพท์มือถือของเธอลงอย่างไม่เต็มใจ และส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง "โทรศัพท์มือถือของพี่เฉินโม่ยังคงโทรไม่ติด ฉันโทรหาจ้าวกางเพื่อนของเขา และก็ไม่รู้ว่าพี่ไปที่ไหน"

หลังจากพูดจบบนใบหน้าของเจี่ยงหยาวก็เต็มไปด้วยความคับแค้นใจ รูปลัหษณ์แบบนั้น ฉันเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารมากจริงๆ เลย!

แม่ของเจี่ยงหยาวก็ดูวิตกกังวลขึ้นมาในทันที "ตอนนี้เราควรทำอย่างไร? หวงเจิ้นคนนั้นจะพาคนเข้ามาในช่วงเย็นนี้แล้ว ถ้าหาเฉินโม่ไม่เจอ พวกเราก็ต้องย้ายออกอย่างเดียว!"

จางหู่ที่อยู่ข้างๆ เขาถอนหายใจ และดูเศร้าโศก "หวงเจิ้นคนนั้นไม่รู้ว่าใช้ช่องทางจากคนไหน แล้วไปลี้ภัยอยู่ภายใต้ไอ้มีดลูกน้องของฉู่เหวินสงเจ้าสัวอู่โจว พี่น้องของเราก็ถูกเขาบังคับและล่อลวงไปส่วนใหญ่ ผมเคยพาคนต่อสู้กับเขาสองสามครั้ง และทุกครั้งก็ถูกทำร้ายอย่างรุนแรง จนไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อีกต่อไป"