แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 22

เฉินโม่พูดว่าตัวเองถูกใส่ความ เขาแค่อยากเจอพี่สาว ซึ่งรักเขามาตลอดในชาติที่แล้ว ก็แค่นั้น แต่จู่ๆ เฉินโม่นึกขึ้นมาได้ว่า ชาติที่แล้ว ตอนเจอเวินฉิงทุกครั้ง เขาจงใจอ้อนซบอกเวินฉิง เขาอดคิดถึงความรู้สึกนั้นไม่ได้ เฉินโม่ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที

เวินฉิง สวยและมีความสามารถ อายุมากกว่าเฉินโม่เพียง 4 ปี ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา เป็นเด็กกำพร้า ที่แม่รับมาเลี้ยงจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ชุบเลี้ยงขึ้นมา จนตอนนี้กลายเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถของหลี่ซู่เฟิน

เฉินโม่รู้ว่าชาติก่อน แม่มีความคิดจะจับคู่เขากับเวินฉิง แต่เวินฉิงเจียมเนื้อเจียมตัวมาตลอด คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงต่ำต้อยในตระกูลเฉินโม่มาตลอด คิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเฉินโม่ ต่อมาตระกูลเฉินโม่เกิดเรื่อง เวินฉิงยอมแต่งงานกับคู่แข่ง เพื่อปกป้องเฉินโม่

ถึงผ่านไปหกร้อยปีแล้ว เวินฉิงยังคงเป็นความเจ็บปวดในใจเฉินโม่ ที่มิอาจหายไปได้!

"พี่เวินฉิงวางใจเถอะ ในเมื่อสวรรค์ให้ผมกลับมาเกิดใหม่ ชาตินี้ ผมจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง!" เฉินโม่สาบานในใจเงียบๆ

หลุดออกจากความคิด เฉินโม่มองแม่ หัวเราะแล้วพูดว่า "ในเมื่อพี่เวินฉิงไม่อยู่ งั้นผมกลับอู่โจวก่อนละกัน มะรืนต้องไปเอาใบคะแนนด้วย!"

หลี่ซู่เฟินกลอกตามองบนใส่เฉินโม่ พูดแซะว่า "พอได้ยินว่าพี่เวินฉิงของลูกไม่อยู่ ก็จะรีบกลับอู่โจวเลยเหรอ ก็ถูก เหมือนว่าสาวน้อยที่บ้านอาอาน จะอยู่ห้องเดียวกับลูกด้วยนิ ได้ยินว่าไม่กี่ปีมานี้ เป็นสาวสวยเลยใช่ไหม"

เฉินโม่รีบขัดไม่ให้หลี่ซู่เฟินพูดต่อ "แม่ รถมาแล้ว แม่กลับไปก่อนเถอะ ที่บริษัทยังมีงานรอแม่กลับไปจัดการอีกเยอะ ผมไม่ส่งแม่แล้วนะ อ้อ ถ้าแม่เจออะไรลำบาก ต้องโทรหาผมนะ!"

พูดจบ เฉินโม่โบกรถแท็กซี่ที่กำลังขับเข้ามา แล้วดันแม่เข้าไปนั่งเบาะหลัง

"ไอ้เด็กคนนี้ รู้จักอายด้วยเหรอ แต่ถ้าลูกสนใจสาวน้อยของตระกูลอานจริงๆ บอกแม่ได้เลยนะ ถึงน้าเหมยไม่ได้พูดอะไรชัดเจน แต่ก็พูดเป็นนัยๆ ตั้งหลายครั้ง......"

เฉินโม่ปวดหัวมาก รีบตะโกนบอกคนขับรถ "ไปเหม่ยหวา กรุ๊ป ขอบคุณครับ!"

"จำไว้ว่าถ้าเจอปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ แม่ต้องโทรหาผม!" เฉินโม่หันมาเกาะกระจกรถ แล้วพูดกำชับอย่างจริงจังอีกรอบ

หลี่ซู่เฟินไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเฉินโม่ พูดลอยๆ ออกไปว่า "รู้แล้ว พูดจริงๆ นะ ลูกรู้สึกยังไงกับสาวน้อยตระกูลอาน ถ้าโอเค ก็พูดเป็นสัญญาณให้แม่หน่อย"

มองรถแท็กซี่ขับไกลออกไป คำพูดของหลี่ซู่เฟิน ที่ยังพูดไม่จบดังอยู่ในหู เฉินโม่มีสีหน้าโล่งอก และหันไปโค้งคำนับทางหลี่ซู่เฟิน

"ไว้เจอกันนะแม่ เดินทางปลอดภัย!"