แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 227

เฉินโม่กลั่นยาบำรุงจิตสองเม็ดออกมา เขาให้เฉินซงจื่อทานหนึ่งเม็ด ตัวเองเก็บไว้หนึ่งเม็ด เพื่อใช้ยามจำเป็น

ยาบำรุงจิตที่แท้จริงของโลกบำเพ็ญเซียนนั้น สามารถรักษาจิตวิญญาณของนักบำเพ็ญเซียนที่ได้รับบาดเจ็บได้ โอสถที่เฉินโม่กลั่นออกมานั้นเป็นยาบำรุงจิตแบบธรรมดาทั่วไปเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่มันก็ทำให้เฉินซงจื่อได้ประโยชน์มากมายจากโอสถนี้

เฉินซงจื่อที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อเขามองเห็นเฉินโม่ที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาพยายามลุกขึ้นมาเพื่อทำความเคารพ แต่โดนเฉินโม่หยุดเอาไว้:"นายพึ่งได้สติ อาการบาดเจ็บของจิตวิญญาณยังไม่ได้หายดีทั้งหมด ไม่ต้องลุกขึ้นมาทำความเคารพ รีบๆฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทั้งหมดก่อน"

"รับทราบ!"

เฉินซงจื่อรักษาอาการบาดเจ็บอย่างเงียบๆ ฉู่เหวินสงได้เตรียมห้องพักอันเงียบสงบให้เฉินโม่แล้ว

เฉินโม่หยิบหยกรวมสารแก้วทองอันนั้นออกมา และนั่งคิดอย่างเงียบๆ

"ครั้งนี้อันตรายมากๆ เป็นเพราะฉันคิดไม่ถี่ถ้วน ถ้าคนที่โดนรังแกไม่ใช่หลินเสวี่ยแต่เป็นพี่เวินฉิง ถึงแม้ฉันจะสังหารทุกคนบนดาวไกอาเพื่อเธอก็คงไม่มีประโยชน์?"

"ฉันจำเป็นต้องเตรียมแผนการอื่นๆเอาไว้ เพื่อปกป้องญาติพี่น้องและเพื่อนของฉัน"

สายตาของเฉินโม่มองที่หยกรวมสารแก้วทองตลอด

"หยกรวมสารอันเท่านี้ ถ้าจะสร้างของวิเศษโจมตีอันทรงพลังนั้น มันคงรับไม่ไหว และคุณแม่กับพี่เวินฉิงก็คงใช้ไม่เป็นด้วย ฉันคิดว่าควรสร้างค่ายกลป้องกันตัวจะดีกว่า"

"ถ้าของวิเศษใหญ่เกินไป พวกเธอจะพกติดตัวลำบาก เพราะที่นี่คือโลกมนุษย์"

เมื่อคิดดูแล้ว เฉินโม่ตัดสินใจสร้างหยกสองชิ้น เพื่อให้หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงพกติดตัวตลอดเวลา

เฉินโม่ใช้พลังทิพย์ตัดหยกออกมาสองชิ้น จากนั้นก็สร้างค่ายกลป้องกันสองอันและค่ายกลสะท้อนกลับอันหนึ่งไว้ในหยก เดิมทีเขาอยากจะสร้างค่ายกลโจมตีอันหนึ่งเข้าไปด้วย แต่หยกรับไม่ไหวอีกแล้ว

เมื่อสร้างของวิเศษหยกสองชิ้นเสร็จแล้ว หยกรวมสารแก้วทองยังเหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่ง

"คุณแม่กับพี่เวินฉิงทำงานอยู่ด้านนอก มีโอกาสสูงมากๆที่จะโดนคู่แข่งทางธุรกิจลงมือทำร้าย เอาหยกสองชิ้นนี้ให้พวกเธอก็ดีแล้ว คุณพ่ออยู่ที่บ้านเกิด ถึงแม้จะเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย แต่เขาก็เป็นข้าราชการของรัฐบาล ถึงแม้มีคนอยากจะทำร้ายคุณพ่อ แต่พวกเขาก็ต้องคิดถึงการแก้แค้นจากรัฐบาลด้วย"

เฉินโม่ตัดสินใจสร้างหยกแขวนคุ้มกายให้คุณแม่กับพี่เวินฉิง ส่วนหยกรวมสารแก้วทองที่เหลือนั้น เฉินโม่เตรียมที่จะสร้างของวิเศษโจมตีอันหนึ่งขึ้นมา

"ครั้งนี้คงต้องขอโทษคุณพ่อที่ไม่สามารถสร้างหยกแขวนคุ้มกายให้ท่าน ถ้าอนาคตข้างหน้าหาหยกรวมสารได้อีก คงจะสร้างให้คุณพ่ออันหนึ่ง"

หยกรวมสารแก้วทองที่เหลืออยู่นั้น เพื่อใช้มันอย่างคุ้มค่า เฉินโม่ขัดเพียงเล็กน้อยเพื่อให้เป็นรูปร่างของจี้หยกและสร้างค่ายกลในหยกทันที

เฉินโม่สร้างค่ายกลทั้งหมดสามอัน อันแรกคือค่ายกลสายฟ้าห้าธาตุ อันที่สองคือค่ายกลไฟแท้สมาธิและอันที่สามคือค่ายกลน้ำยาวพัน

ค่ายกลสามอันนี้ เป็นค่ายกลโจมตีที่ทรงพลังมากๆ ด้วยพลังที่เฉินโม่มีอยู่ในตอนนี้ สามารถสร้างมันได้สำเร็จอย่างยากลำบาก

ใบหน้าของเฉินโม่ขาวซีดมากๆ เขาเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผากและถอนหายใจทันที:"พลังทิพย์ที่อยู่ในดาวไกอานั้นน้อยมากๆ ไม่รู้จริงๆว่าเมื่อไรถึงจะฝึกฝนแดนยาทองได้สำเร็จ? ด้วยพลังที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้ การสร้างของวิเศษนั้นทำได้ยากลำบากมากๆ"

เฉินโม่เอาของวิเศษสามอันเข้าไปในแหวนเก็บของ จากนั้นเขาก็ฟื้นฟูพลังทันที

......

ผ่านไปสองวัน เจี่ยจิ้งอานรีบมาหาเฉินโม่ทันที เขานำสมุนไพรจำนวนมากมาด้วย

"เฉินไต้ซือ สมุนไพรที่คุณต้องการ ฉันหาจนครบหมดแล้ว คุณจะกลั่นโอสถให้ฉันเมื่อไหร่เหรอ?"

เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย อายุของสมุนไพรเหล่านี้ไม่ต่างจากสมุนไพรที่จินเพ่ยอวิ๋นหาได้เมื่อครั้งที่แล้วเลย ไอ้อ้วนเจี่ยทำเรื่องนี้ได้รวดเร็วพอๆกับตระกูลจินเลย!

"คุณรอชั่วครู่ แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว"

เฉินโม่รีบเก็บสมุนไพรและกลับไปห้องพักทันที

ผ่านไปสิบนาที เฉินโม่ก็เดินออกมา เขามอบยาเสริมจิตสองเม็ดให้เจี่ยจิ้งอาน ที่เหลืออีกแปดเม็ดนั้น เขาเก็บเอาไว้เอง

"คุณกินโอสถเม็ดเดียวก็พอ ทานเยอะก็ไม่มีประโยชน์"

เดิมทีเขาคิดว่าสามารถกลั่นโอสถได้แค่หนึ่งเม็ดเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินโม่จะให้เขาสองเม็ด ทำให้เจี่ยจิ้งอานดีใจมากๆ:"ขอบคุณเฉินไต้ซือ ขอบคุณเฉินไต้ซือมากๆ!"