แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 227

เฉินโม่กลั่นยาบำรุงจิตสองเม็ดออกมา เขาให้เฉินซงจื่อทานหนึ่งเม็ด ตัวเองเก็บไว้หนึ่งเม็ด เพื่อใช้ยามจำเป็น

ยาบำรุงจิตที่แท้จริงของโลกบำเพ็ญเซียนนั้น สามารถรักษาจิตวิญญาณของนักบำเพ็ญเซียนที่ได้รับบาดเจ็บได้ โอสถที่เฉินโม่กลั่นออกมานั้นเป็นยาบำรุงจิตแบบธรรมดาทั่วไปเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ แต่มันก็ทำให้เฉินซงจื่อได้ประโยชน์มากมายจากโอสถนี้

เฉินซงจื่อที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อเขามองเห็นเฉินโม่ที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาพยายามลุกขึ้นมาเพื่อทำความเคารพ แต่โดนเฉินโม่หยุดเอาไว้:"นายพึ่งได้สติ อาการบาดเจ็บของจิตวิญญาณยังไม่ได้หายดีทั้งหมด ไม่ต้องลุกขึ้นมาทำความเคารพ รีบๆฟื้นฟูอาการบาดเจ็บทั้งหมดก่อน"

"รับทราบ!"

เฉินซงจื่อรักษาอาการบาดเจ็บอย่างเงียบๆ ฉู่เหวินสงได้เตรียมห้องพักอันเงียบสงบให้เฉินโม่แล้ว

เฉินโม่หยิบหยกรวมสารแก้วทองอันนั้นออกมา และนั่งคิดอย่างเงียบๆ

"ครั้งนี้อันตรายมากๆ เป็นเพราะฉันคิดไม่ถี่ถ้วน ถ้าคนที่โดนรังแกไม่ใช่หลินเสวี่ยแต่เป็นพี่เวินฉิง ถึงแม้ฉันจะสังหารทุกคนบนดาวไกอาเพื่อเธอก็คงไม่มีประโยชน์?"

"ฉันจำเป็นต้องเตรียมแผนการอื่นๆเอาไว้ เพื่อปกป้องญาติพี่น้องและเพื่อนของฉัน"

สายตาของเฉินโม่มองที่หยกรวมสารแก้วทองตลอด

"หยกรวมสารอันเท่านี้ ถ้าจะสร้างของวิเศษโจมตีอันทรงพลังนั้น มันคงรับไม่ไหว และคุณแม่กับพี่เวินฉิงก็คงใช้ไม่เป็นด้วย ฉันคิดว่าควรสร้างค่ายกลป้องกันตัวจะดีกว่า"

"ถ้าของวิเศษใหญ่เกินไป พวกเธอจะพกติดตัวลำบาก เพราะที่นี่คือโลกมนุษย์"

เมื่อคิดดูแล้ว เฉินโม่ตัดสินใจสร้างหยกสองชิ้น เพื่อให้หลี่ซู่เฟินกับเวินฉิงพกติดตัวตลอดเวลา

เฉินโม่ใช้พลังทิพย์ตัดหยกออกมาสองชิ้น จากนั้นก็สร้างค่ายกลป้องกันสองอันและค่ายกลสะท้อนกลับอันหนึ่งไว้ในหยก เดิมทีเขาอยากจะสร้างค่ายกลโจมตีอันหนึ่งเข้าไปด้วย แต่หยกรับไม่ไหวอีกแล้ว

เมื่อสร้างของวิเศษหยกสองชิ้นเสร็จแล้ว หยกรวมสารแก้วทองยังเหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่ง

"คุณแม่กับพี่เวินฉิงทำงานอยู่ด้านนอก มีโอกาสสูงมากๆที่จะโดนคู่แข่งทางธุรกิจลงมือทำร้าย เอาหยกสองชิ้นนี้ให้พวกเธอก็ดีแล้ว คุณพ่ออยู่ที่บ้านเกิด ถึงแม้จะเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย แต่เขาก็เป็นข้าราชการของรัฐบาล ถึงแม้มีคนอยากจะทำร้ายคุณพ่อ แต่พวกเขาก็ต้องคิดถึงการแก้แค้นจากรัฐบาลด้วย"