แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 230

"ขยันหมั่นเพียร?"สีหน้าของเอียนชิงเฉิงผิดหวังมากๆ เธอมองเฉินโม่ด้วยความสงสัย:"คุณอยากเห็นความขยันหมั่นเพียรเรื่องอะไรเหรอ?"

เฉินโม่วางถ้วยน้ำชาลงและพูดเบาๆ:"คุณต้องเป็นคนไปหาคำตอบเอง คุณออกไปได้แล้ว!"

เอียนชิงเฉิงยืนขึ้นทันที สายตาอันงดงามของเธอฉายแววความโกรธออกมาและเธอก็พูดทันที:"ฉันจะทำให้คุณมองเห็นความขยันหมั่นเพียรของฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะอยู่ข้างๆคุณ เป็นสาวใช้ส่วนตัวให้คุณ ค่อยปรนนิบัติรับใช้คุณ ค่อยยกน้ำและยกอาหาร ปูที่นอนและเก็บที่นอนให้คุณ จนกว่าคุณจะยอมรับฉันเป็นลูกศิษย์!"

สีหน้าของเฉินซงจื่อแปลกไปทันที เขาอยากจะหัวเราะออกมาแต่ก็ไม่กล้า

สีหน้าของซังซังเต็มไปด้วยความตกใจ ราวกับเธอพึ่งรู้จักเอียนชิงเฉิงเป็นครั้งแรก

ถ้าให้คนอื่นๆรู้ว่าสาวงามอันดับหนึ่งของยานจิงยอมเป็นสาวใช้ส่วนตัวของเฉินโม่ ไม่รู้ว่าจะมีวัยรุ่นชายกี่คนที่ต้องอกหักและเสียใจ พวกเขาคงถือมีดทำอาหารมาไล่ฆ่าเฉินโม่อย่างแน่นอน

เฉินโม่ขมวดคิ้วทันที แต่เขาไม่เชื่ออยู่แล้วว่าลูกคุณหนูอย่างเอียนชิงเฉิงจะยอมเป็นสาวรับใช้ส่วนตัวจริงๆ เขาก็เลยไม่ได้สนใจคำพูดของเอียนชิงเฉิงเลย

เมื่อมองเห็นเอียนชิงเฉิงจากไป เขาก็สั่งให้เฉินซงจื่อฝึกฝนพลังต่อ จากนั้นเฉินโม่ก็กลับมาที่ห้องพักของตัวเองทันที

ขณะที่เฉินโม่กำลังนั่งลงเพื่อฝึกฝนนั้นก็มีคนมาเคาะประตูทันที

ไม่ต้องเปิดประตู แค่สัมผัสพลังของอีกฝ่าย ทำให้เฉินโม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครทันที ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เฉินโม่ไม่ได้เดินไปเปิดประตู เพราะเขาหวังว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัวและจากไปเอง

อย่างไรก็ตาม ทุกๆสองสามวินาที เธอจะเคาะประตูอีกครั้ง และเคาะอย่างนี้มาสิบนาทีแล้ว

เฉินโม่ถอนหายใจทันที เขาสะบัดมือ ทำให้ประตูห้องเปิดออกทันที

เอียนชิงเฉิงถือกะละมังและผ้าเช็ดเท้าแล้วเดินเข้ามา

เธอเดินมาถึงข้างๆเตียงนอน จากนั้นก็วางกะละมังลง ในกะละมังมีน้ำร้อนอยู่

"คุณชาย ฉันมาล้างเท้าให้คุณ"เอียนชิงเฉิงพูดเบาๆด้วยน้ำเสียงที่ไม่แข็งกร้าวและเย่อหยิ่ง