แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 253

จบการประชุมคณะกรรมการ หลี่ซู่เฟินพาเวินฉิงมาด้วยพร้อมกัน ไปหาเฉินโม่ที่โรงแรมด้วยความโมโห

ห้องภายในโรงแรม เฉินโม่ที่กำลังหลับตาฝึกฝนอยู่ก็ลืมตาตื่นขึ้น มุมปากปรากฏรอยยิ้มอันอบอุ่นขึ้น

"ไอ้ลูกเวร ออกมานี่ !"

หลี่ซู่เฟินใช้มือทุบประตู ปังปังปัง ประตูที่ถูกทุบถึงกับสั่นเบา ๆ รปภ.สองคนรีบวิ่งขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นเจ้าของบ้านก็คอหดถอยกลับไปทันที

เฉินโม่เปิดประตู มองไปยังหลี่ซู่เฟินที่กำลังโมโหอยู่ พลางยิ้มแหยะ ๆ ออกไปและพูดว่า "คุณแม่ นี่ท่านจะทำอะไรเนี่ย ? นาน ๆ ทีลูกจะได้มาหา ไหนต้อนรับกันอย่างนี้เล่า ?"

เมื่อเห็นเฉินโม่ที่ยังยิ้มอยู่ได้ เวินฉิงก็ถึงกับมองบน

หลี่ซู่เฟินใบหน้าเย็นชา ตะโกนไปว่า "ไอ้ลูกคนนี้ เก่งมากเนี่ยนะ หลังจากได้กราบไหว้อาจารย์ผู้ยอดเยี่ยม ก็เลยกล้าเมินคุณชายรองจิน แถมยังกล้าเรียกชื่อของคุณท่านจินอีก นี่ไม่รู้หรือไงว่าก่อปัญหาไว้มากแค่ไหน !"

เฉินโม่สีหน้ารู้สึกผิด ครั้งนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะก่อปัญหาขึ้น แต่ที่เขาพูดมาทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ !

ไม่ต้องพูดถึงที่เขาเจอคุณชายรองจินเลย ต่อให้ต้องเจอกับคุณท่านจิน เขาก็คงมีท่าทีเดียวกัน

"คุณแม่ เพื่อตระกูลจินคนเดียว ท่านถึงกับต้องทำกับลูกอย่างนี้เลยหรือ ?" เฉินโม่ร้องบ่นอย่างน้อยใจ "สงสัยว่าผมคงไม่ใช่ลูกของแม่แล้วใช่รึเปล่า ?"

"ไอ้ลูกเวร พูดอะไรน่ะ ?" หลี่ซู่เฟินโมโหขึ้นหน้าดึงหูของเฉินโม่ ออกแรงบิดอย่างแรง แต่ก็ไม่ได้ออกแรงจนสุด เพราะกลัวว่าจะทำให้เฉินโม่เจ็บ

"แกรู้ใช่มั้ยว่าตระกูลจินมีพลังที่น่ากลัวขนาดไหน อย่าว่าแต่เหม่ยหวาของพวกเราเลย ต่อให้เป็นตระกูลเศรษฐีในฮ่านหยางทั้งหมด เมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลจิน ยังไงก็ต้องโค้งศีรษะให้ แต่แกกลับไปปฏิเสธเขา ! แถมยังไปเรียกชื่อคุณท่านจินอีก เมินเฉยตระกูลจิน แกคิดว่ามีอาจารย์ดีแล้วจะไม่สนใจใครเลยก็ได้หรือไง ?"