แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 277

ทุกคน ก็ตกใจอีกครั้ง!

หรือว่าเฉินโม่จะรั้งตัวของไว้งั้นหรือ?

หลี่ฉงซานขมวดคิ้ว แล้วก็มองเฉินโม่อย่างเย็นชา สีหน้านิ่งขรึมสุดขีด

"ไอ้หนู มึงจะเอายังไง?"

เฉินโม่ก็พูดนิ่งๆ นิ่ง "ในเมื่อมาแล้ว อย่างนั้นก็อยู่ต่อเลยแล้วกัน!"

หลี่ฉงซานหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง "ไอ้หนู มึงนี่มันไม่เพียงอวดดี แถมยังกล้ามากด้วยว่ะ!"

"มึงมีปรมาจารย์ ตระกูลหลี่ของกูก็มี มึงจะทำอะไรได้?"

หลี่หลงจียืนหน้าโกรธอยู่ข้างๆ สายตาที่จ้องมองเฉินโม่เต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ราวกับรู้สึกว่าตนเองถูกเฉินโม่ดูถูกไปด้วย

"มึงคิดว่าแค่เขาคนเดียว แล้วจะรั้งตัวกูไว้ได้งั้นหรือ?" หลี่หลงจีมองเฉินซงจื่อ แล้วใบหน้าก็แสยะยิ้มออกมา

เฉินโม่หน้านิ่ง "ไม่ใช่จะรั้งตัวไว้ แต่จะฆ่ามึงต่างหาก!"

น้ำเสียงของเฉินโม่ไม่เหมือนตอนที่คุยกันปกติ คำที่พูดออกมามันดูองอาจมาก ทำให้คนในงานถึงกับอึ้งอ้าปากค้างไป!

หลี่ฉงซานก็มีสีหน้าดูถูก หัวเราะเสียงดังพูดว่า "กูไม่รู้ว่าจะพูดกับมึงอย่างไรดี คิดจะฆ่าปรมาจารย์งั้นหรือ? เหอะ มึงก็กล้าพูดออกมาได้นะ!"

หลี่หลงจีก็โกรธมาก โกรธจนหน้าเขียว "ไอ้หนู มึงกล้ามาดูถูกปรมาจารย์ กูจะฆ่ามึงแน่!"

เฉินโม่ก็มองสองคนนั้นนิ่งๆ สีหน้าปกติ แล้วก็หันตัวกลับไปนั่งบนเก้าอี้ แล้วพูดกับเอียนชิงเฉิงว่า "ไปรินชาให้ผมแก้วหนึ่ง"

เอียนชิงเฉิงก็อึ้ง ให้เธอรินชาให้ตอนนี้ มันหมายความว่าอย่างไร?

แต่เอียนชิงเฉิงก็ไม่กล้าถามมากไป คนที่เกิดในตระกูลใหญ่อย่างเธอ รู้ว่าคนรับใช้ใกล้ชิดควรทำอย่างไร

ก็ไปรินชาให้ แล้วยกมาวางไว้ตรงหน้าเฉินโม่ จากนั้นก็กลับไปยืนด้านหลังเฉินโม่

ทุกคนรวมทั้งคุณท่านจิน ว่านฉางหรู หลี่ซู่เฟิน เวินฉิงและคนอื่นๆ ก็ล้วนมีสีหน้าไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆ เฉินโม่ก็นั่งบนเก้าอี้ แถมยังให้คนไปรินชามาให้อีก!

ในกลุ่มคน มีผู้จัดการใหญ่ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเภสัชกรรม ก็มองเอียนชิงเฉิงด้วยสีหน้าหวาดกลัว และพูดว่า "นั่นไม่ใช่คุณหนูของตระกูลเอียนหรอกหรือ? เธอ เธอทำไมถึงมาเป็นสาวรับใช้รินน้ำชาให้กับหมอนี่แบบนี้ล่ะ!"

รอบๆ ก็มีคนได้ยินเสียงตกใจของเขาไม่น้อย แล้วก็เริ่มถามเรื่องที่มาที่ไปของเอียนชิงเฉิง พอรู้ว่าเอียนชิงเฉิงเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของยานจิง ทุกคนก็อ้าปากค้างกว้างจนใส่ไข่ไก่ลงไปได้

"ให้ตายเถอะ หญิงงามอันดับหนึ่งของยานจิงมาเป็นสาวรับใช้ให้กับไอ้เด็กนี่ หมอนี่มันเป็นใครมาจากไหนกันแน่!"

ทุกคนมองเฉินโม่ เสียดายที่พ่อแม่ให้สมองมาน้อย ไม่พอคิดว่าเรื่องทังหมดมันเกิดขึ้นได้อย่างไร

หลี่ซู่เฟินมองเฉินโม่อย่างฉงนใจ เลยถามว่า "เสี่ยวโม่ นี่แกกำลังจะทำอะไร?"

เฉินโม่ก็ยิ้มเบาๆ "ไม่มีอะไรหรอกครับ ดื่มชา แล้วดูปรมาจารย์ฆ่ากัน!"

หลี่ซู่เฟินหายใจเข้าอย่างลึก ถ้าไม่ใช่ว่ามีคนอยู่มากมาย เธอคงจะต้องเข้าไปดึงหูของเฉินโม่แล้วหมุนสักสามรอบแล้ว

เวินฉิงก็ทำอะไรไม่ได้ สายตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยความเอ็นดู

อินไป๋เฮ่อที่อยู่ข้างๆ ก็รู้สึกว่าหน้ามืด เกือบจะเป็นลมล้มลงไป ใบหน้ายิ้มแหย "ปรมาจารย์เลยนะนั่น นั่นเป็นปรมาจารย์จริงๆ เลยนะนั่น!คนที่บอกว่าสามารถบี้ปรมาจารย์ให้ตายได้เหมือนมดตัวหนึ่ง ในโลกนี้คงจะมีเพียงคนเดียว!"

คุณท่านจินหัวเราะ สายตาที่มองเฉินโม่ เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ

ยอดคน สมควรเป็นแบบนี้!

จินเจิ้งเหอและคนของตระกูลจินทางด้านหลัง มีสายตามองเฉินโม่ที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ตอนที่ยังไม่ได้เห็นเฉินโม่ พวกเขาคิดว่าคุณท่านจินเคารพยกย่องเฉินโม่มาก จนดูเกินไปนิด ถึงขนาดไม่ค่อยชอบการกระทำที่เฉินโม่โอหังอวดดีเท่าไรนัก แต่ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเฉินโม่แล้ว พวกเขาถึงเข้าใจได้ว่า เฉินโม่ถือได้ว่าเกรงใจตระกูลจินมากแล้ว

ส่วนคนอื่นๆ นั้น ก็พูดไม่ออก สายตาที่มองเฉินโม่ นอกจากตกใจแล้วก็ตกใจ

พวกของคุณชายหลิวก็หน้านิ่ง หวังว่าหลี่หลงจีจะแสดงพลังออกมาได้เต็มที่ ฆ่าเฉินโม่ให้ตายเลยยิ่งดี