แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 28

ตอนนี้เพิ่งแปดโมงครึ่ง ยังเหลือสามชั่วโมง เฉินโม่ไม่รีบร้อน เอาหนังสือเรียนวิชาอักษรขึ้นมา ใช้เวลาอ่านเสร็จครึ่งชั่วโมง และเข้าใจอย่างดี

และใช้เวลาอีกชั่วโมงครึ่ง อ่านความรู้ด้านคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เคมี ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ เฉินโม่จึงรู้สึกล้าเล็กน้อย และลุกขึ้นยืน

ความรู้ทั้งหมดของม.6 เทอมต้น อยู่ในสมองเฉินโม่ทั้งหมด

ถ้าสอบใหม่อีกครั้ง เฉินโม่มีความมั่นใจ ถึงจะไม่สามารถได้คะแนนเต็ม แต่เพียงพอที่จะได้อันดับหนึ่งของโรงเรียน

สิบโมงครึ่ง อีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาเปิดกิจการร้านอาหารของครอบครัวเจี่ยงหยาว ตัดเวลาที่ต้องใช้บนถนนออกไป ก็เหลือเวลาน้อยแล้ว

เฉินโม่ปิดประตู ออกจากลานบ้าน เตรียมจะไปห้างสรรพสินค้า เพื่อซื้ออะไรเป็นของขวัญ

แต่เฉินโม่มีชีวิตมาหกร้อยปี ไม่ถนัดเรื่องการให้ของขวัญ ไม่รู้ให้อะไรถึงจะเหมาะสม สุดท้ายจึงซื้ออั่งเปาจากซูเปอร์มาร์เก็ต ใส่เงินหนึ่งพันลงไปในนั้น สำหรับครอบครัวธรรมดาอย่างเจี่ยงหยาว ของขวัญอวยพรหนึ่งพัน เยอะมากพอแล้ว!

สิบเอ็ดโมง ยี่สิบนาที เฉินโม่มาถึงร้านอาหารของครอบครัวเจี่ยงหยาว ตามที่อยู่ ร้านอาหารหยาวหยาว

เฉินโม่เพิ่งลงจากแท็กซี่ เจี่ยงหยาวที่สวมเพียงเสื้อขนสัตว์สีชมพูตัวยาว รูปร่างกะทัดรัด วิ่งออกมา ทักทายเฉินโม่อย่างเป็นกันเอง "พี่เฉินโม่ ในที่สุดก็มาสักที รีบเข้ามาสิ เพื่อนๆ มากันแล้ว กำลังรออยู่เลย"

ถึงเจี่ยงหยาวพัฒนาค่อนข้างช้า แต่ตอนนี้ก็เป็นหญิงสาวที่งดงามมาก ยืนกับดาวโรงเรียนแบบอานเข่อเยว่ อาจเทียบไม่ได้ แต่เมื่อมองเดี่ยวๆ ก็เป็นสาวน้อยที่งดงามคนหนึ่ง

"นี่ยังไม่ถึงสิบเอ็ดโมงครึ่งเลย" เฉินโม่ทำเป็นหยอกแบบจริงจัง

"โอ๊ย พี่ตรงเวลาจริงๆ! รู้อย่างนี้บอกให้พี่มาสิบเอ็ดโมงละ รีบเข้ามาสิ ข้างในเปิดเครื่องทำอากาศอุ่นๆ" พูดจบ เจี่ยงหยาวดึงเฉินโม่เข้าไปในร้านอาหารอย่างเป็นกันเอง

ร้านอาหารไม่ใหญ่ ประมาณสี่สิบตารางเมตร เฉินโม่เพิ่งเดินเข้ามา ผู้หญิงวัยกลางคน ผูกผ้ากันเปื้อนสีแดงไว้ด้านหน้า ยิ้มทักทาย "หยาวหยาว คนนี้คือเฉินโม่ใช่ไหม! เช้านี้ฉันได้ยินจนหูจะแฉะแล้ว"