แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 284

เฉินโม่เหลือบมองเอียนชิงเฉิงแวบหนึ่ง รู้สึกจำใจเล็กน้อย เดิมทีเขาให้พวกเธอกลับไปตรุษจีนที่บ้านตนเอง แต่เอียนชิงเฉิงไม่ยอม จะตามมาให้ได้

ไม่มีทางเลือก เฉินโม่จึงต้องพาเธอมาด้วย

สำหรับเฉินซงจื่อแล้ว หลี่ซู่เฟินได้เปลี่ยนจากเรียกเขาว่าท่านพรตเฉินเป็นเฉินไต้ซือ

เฉินซงจื่อรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เมื่อเห็นว่าเฉินโม่ไม่แสดงอะไร เขาจึงยอมรับด้วยความจำใจ แต่ทุกครั้งที่หลี่ซู่เฟินเรียกเขาว่าเฉินไต้ซือ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะอกสั่นขวัญหาย

มีเฉินโม่อยู่ใกล้ ๆ เขาจะกล้าให้คนอื่นเรียกตนเองว่าไต้ซือได้อย่างไร?

เฉินจิงเย่กลับมาถึงบ้านตอนหนึ่งทุ่มกว่า

เฉินจิงเย่เป็นชายวัยกลางคน ใบหน้าเหลี่ยมและคิ้วดำเข้ม ท่าทางมีคุณธรรม

หลังจากเวลาหกร้อยปี เขาได้พบพ่อของตนเองอีกครั้ง ทำให้เฉินโม่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

หลังการเกิดใหม่แล้ว ทำให้เฉินโม่เข้าใจว่าความจริงชาติที่แล้วชีวิตของเฉินจิงเย่นั้นเหน็ดเหนื่อยและขมขื่นจริง ๆ ผู้ชายคนหนึ่งต้องการอาศัยความสามารถของตนเอง จนมีผลงาน เพื่อพิสูจน์ตนเองให้พ่อตาเห็น และพิสูจน์ให้คนของตระกูลเฉินแห่งหนานซูได้เห็นถึงความสามารถของตนเอง

แต่เวลาไม่เคยรอใคร และยุคสมัยนี้ไม่เหมาะกับบุคลิกของเฉินจิงเย่ ดังนั้นจนกระทั่งเฉินจิงเย่ตาย เขาก็ไม่สามารถพิสูจน์ตนเองได้

เมื่อเผชิญกับแรงกดดันสองเท่า เฉินโม่จำได้ว่าชาติที่แล้วตอนที่เฉินจิงเย่กำลังจะเสียชีวิต มีความเสียใจอยู่ในสายตาของเขา และเขายังกำชับตนเองต้องประสบความสำเร็จในชีวิต เพื่อให้ตระกูลหลี่แห่งยานจิง และตระกูลเฉินแห่งหนานซูได้เห็น

เมื่อมองใบหน้าที่สงบของพ่อตนเอง เฉินโม่คิดอยู่ในใจ "คุณพ่อ วางใจเถอะ ชาตินี้ผมจะทำให้คุณพ่อสมปรารถนา และให้คุณพ่อพิสูจน์ความสามารถของตนเองต่อหน้าตระกูลหลี่และตระกูลเฉิน!"

"เสี่ยวโม่ พวกคุณกลับมาแล้ว!" เฉินจิงเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "ทำไมไม่โทรมาล่วงหน้าล่ะ?"

หลี่ซู่เฟินกลอกตาแล้วมองเขา "คุณมีเวลารับสายพวกเราด้วยเหรอ?"