แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 306

จินเคอหนิงกลับไม่คิดเช่นนี้ เนื่องจากเขาไม่ได้บอกเรื่องที่เกิดให้กับคุณปู่ของตัวเองฟัง เหตุผลที่คุณปู่เข้าไปหาเฉินโม่มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือทั้งสองคนรู้จักกันมาก่อนแล้ว

ทันใดนั้นภายในใจของจินเคอหนิงก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี อดไม่ได้จึงหันหน้าไปหาจินเจิ้งเหอพ่อของตัวเอง พบว่าสายตาของจินเจิ้งเหอมองตรงไปทางด้านหน้า ในแววตาเต็มไปด้วยความเคารพนับถือ!

ส่วนคนที่อยู่ในสายตาของจินเจิ้งเหอ นอกจากเฉินโม่แล้ว ก็ไม่มีใครอีก

"นี่มันอะไรกัน? หรือว่า…." สีหน้าของจินเคอหนิงดูแย่อย่างมาก เขาคิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง

ยังไม่ได้ที่จินเคอหนิงจะได้สติ ทันใดนั้นคุณท่านจินก็โค้งคำนับ พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า "กระผมจินโจงรุ่นพาตัวหลานไม่รักดี มาเพื่อขอขมาคุณเฉินโดยเฉพาะครับ!"

กระฮึ่ม!

ทุกคนรู้สึกเหมือนมีเสียงฟ้าผ่าเข้าสมอง สมองตื้อไปหมด

ถานกวงเย่าสีหน้าตกตะลึง มองเฉินโม่ด้วยสายตาซับซ้อน ชายหนุ่มตรงหน้าให้เซอร์ไพรส์กับเขามากมายจริงๆ!

ถานชิวเซิงถึงกับนิ่งอึ้ง มองดูเหมือนเฉินโม่อย่างกับมนุษย์ต่างดาว

พ่อลูกตระกูลหูตกใจถึงขั้นที่ตาเกือบจะถลนออกมา นี่คือคุณท่านจินเชียวนะ ผู้ควบคุมตระกูลจินแห่งฮ่านหยาง เขาจะมาขอขมากับไอ้ขยะตัวหนึ่งในอำเภอเล็กๆได้ยังไงกัน!

จินเคอหนิงสีหน้าขาวซีด แทบอยากจะหาหลุมมุดแผ่นดินหนี เขาคาดเดาตัวตนของเฉินโม่ได้ในทันที

"เฉินไต้ซือ เขาก็คือเฉินไต้ซือ!"

"ตลกสิ้นดี เมื่อกี้ฉันใช้ชื่อเสียงที่น่าเกรงขามของเฉินไต้ซือมาข่มขู่ตัวเฉินไต้ซือเอง!"

จินเคอหนิงรู้สึกว่าหน้าของตัวเองกำลังร้อนผ่าว ทั้งสำนึกผิด อารมณ์เสีย และละอายใจ ความรู้สึกต่างๆเข้ามารุมเร้า โจมตีซะจนคุณชายใหญ่จินผู้สูงส่งถึงกับอับอายยับเยิน

เฉินโม่สีหน้านิ่งเฉย "คุณท่านจินไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ คุณไม่ได้ผิด ผมต้องการเพียงแค่ผู้ทำความผิดเท่านั้น"

เมื่อคุณท่านจินได้ฟัง ก็รู้ทันทีว่าเฉินโม่ยังโมโหอยู่ ทันใดนั้นสีหน้าก็เคร่งขรึม "คุณเฉินครับ ไม่ทราบว่าลูกหลานคนใดในตระกูลจินของผมทำผิดต่อคุณครับ ผมจะสั่งสอนให้คุณพอใจแน่นอนครับ!"

สายตาของเฉินโม่มองไปยังจินเคอหนิงที่สีหน้าซีดเซียว "คุณชายใหญ่จินท่านนั้นครับ"