แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 379

มุมที่เงียบสงบ เฉินโม่กำลังหลับตาพักผ่อน เขารู้สึกว่ามีคนกำลังเดินเข้ามาหาตนเอง เฉินโม่ลืมตาขึ้นเล็กน้อย

เจิ้งซิ่วลี่กล่าวเยาะเย้ยว่า "นี่มันคุณชายเฉินไม่ใช่หรือ? คุณชายเฉินเริ่มสนใจเรื่องการกุศลตั้งแต่เมื่อไหร่?"

เฉินโม่ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเธอ หันหน้าแล้วหลับตาพักผ่อนต่อ

เมื่อเห็นเฉินโม่เพิกเฉย เจิ้งซิ่วลี่รู้สึกโกรธมาก "เฉินโม่ อย่าคิดว่าท่าทางที่เย็นชาของนายจะสามารถหลอกฉันได้ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้ามาที่นี่ บอกมาว่านายแอบเข้ามาใช่ไหม?"

เจิ้งหยวนฮ่าวและคนอื่น ๆ เดินตามมาด้วย พวกเขารู้ว่าเจิ้งซิ่วลี่กำลังพุ่งเป้าไปที่เฉินโม่ ดังนั้นพวกเขาจึงตามมาดูความคึกคัก

เฉินโม่ยังคงเพิกเฉยเจิ้งซิ่วลี่และไม่ยังคงหลับตา

จางเสี่ยนเจตนากล่าวเบา ๆ ว่า "เขาไม่พูด แปลว่ายอมรับแน่นอน"

หยางเชี่ยนเชี่ยนเชื่ออย่างโง่เขลา "ดังนั้นก็หมายความว่าเขาแอบเข้ามาจริง ๆ!"

เมื่อได้ยินว่าพวกเขาสองคนพูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เจิ้งซิ่วลี่ก็เชื่อว่าเฉินโม่แอบเข้ามา และความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแก้แค้นก็เพิ่มขึ้น

"นายคิดว่าไม่พูดก็จะหลบพ้นเหรอ? นายเชื่อไหมหรือไม่ว่าฉันจะโทรหาคนแล้วโยนนายออกไป!" ใบหน้าของเจิ้งซิ่วลี่บูดบึ้ง ลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นผู้จัดการล็อบบี้ที่นี่ ทำให้เธอมีความสามารถอยู่บ้าง

เฉินโม่เหลือบมองเจิ้งซิ่วลี่เบา ๆ และกล่าวด้วยความเหยียดหยาม "ตอนที่ประมูลใต้ดิน นายก็เคยลองแล้ว แต่ผลคือนายถูกไล่ออกไป"

ใบหน้าของเจิ้งซิ่วลี่แดงก่ำ เหตุการณ์นั้นเป็นความอัปยศยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ ใบหน้าเล็กที่บอบบางมีความเขินอายเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม คำพูดของเฉินโม่ก็ทำให้เธอระวังขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะมั่นใจ เธอจะไม่ทำผิดพลาดเหมือนครั้งที่แล้ว

ทันใดนั้น เสียงที่คมชัดก็ดังขึ้น "เข่อเยว่ เชี่ยนเชี่ยน ทำไมพวกเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้?"

พวกเขาหันไปมอง เห็นมู่หรงยานเอ๋อร์สวมชุดยาวสีเขียวมรกต คล้องแขนชายวัยกลางคนที่หล่อเหลาและเดินเข้ามา