แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 415

ห้องครัวของหอเซียงหม่าน เฉินโม่สั่งให้คนเตรียมถังน้ำขนาดใหญ่ไว้ ภายใต้แววตาสงสัยของหลี่ซู่เฟินและเวินฉิง ล้วงเอายาเสริมจิตหนึ่งเม็ดออกมา แล้วโยนเข้าไป

เม็ดยากระทบกับน้ำ ละลายตัวในทันที ไม่มีสีไม่มีกลิ่นไม่มีสารตะกอน

เฉินโม่มองหลี่ซู่เฟินแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นำเอาน้ำถังนี้แบ่งให้กับลูกน้องของแต่ละสาขา แล้วสั่งให้พวกเขาใช้น้ำในนี้มาทำอาหารนะครับ"

เวินฉิงถามอย่างสงสัยว่า "เสี่ยวโม่ เมื่อกี้ที่นายใส่เข้าไปก็เป็นยาเหมือนกันงั้นหรอ?"

เฉินโม่พยักหน้า "ใช่ครับ"

"อย่างนั้นแล้วต่อไปอาหารที่หอเซียงหม่านของเรา ก็จะมีผลลัพธ์เหมือนที่อาหารสมุนไพรจีนบำรุงสุขภาพของหอว่านเค่อไหลมีเหมือนกันใช่มั้ย?" เวินฉิงพูดอย่างตื่นเต้น

"ใช่ครับ และยังมีผลลัพธ์ดีกว่าของพวกเขานับสิบเท่าด้วย!"

"สุดยอดขนาดนี้เลยหรอ!" ในแววตาที่สวยงามของเวินฉิง มีความตกตะลึง แล้วจากนั้นก็สลดลงเล็กน้อย "น่าเสียดาย สุดท้ายพวกเราก็ช้าไปก้าวหนึ่ง ตอนนี้ชื่อเสียงของหอว่านเค่อไหลกำลังโด่งดังรุ่งโรจน์ แม้ว่าพวกเราเองก็โฆษณาอาหารเช่นนี้ออกไปเหมือนกัน แต่ทุกคนก็จะคิดว่าพวกเราลอกเลียนแบบ และก็เลือกผู้ต้นคิด เลือกหอว่านเค่อไหลก่อน"

เฉินโม่สีหน้ามั่นใจ "พี่เวินฉิงวางใจได้ครับ แม้ว่าตระกูลว่านจะมีนักกลั่นยาอยู่เบื้องหลัง แต่นักกลั่นยาฝีมือแค่นั้น ยาที่กลั่นออกมา ประสิทธิภาพอยู่ได้ไม่นานนักหรอกครับ"

"พวกเราเตรียมของไว้ให้เรียบร้อย แล้วรออยู่เงียบๆไม่กี่วัน หากประสิทธิภาพยาของหอว่านเค่อไหลหมดฤทธิ์แล้ว ถึงตอนนั้นทุกคนก็จะรู้เองว่าที่จริงแล้วอาการป่วยของตัวเองไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิด เพียงแค่ถูกฤทธิ์ยากดอาการลงไปก็เท่านั้น"

แววตาของเวินฉิงเป็นประกายของความดีใจ "ถึงตอนนั้นแล้วพวกเราก็โฆษณาขายอาหารที่มีฤทธิ์ยายาวนานกว่าของพวกเขาออกไป ทำการโฆษณาแจกจ่ายฟรีก่อนรอบหนึ่งเพื่อเรียกลูกค้า และเมื่อมีคนทานอาหารของเรา แล้วสามารถรักษาอาการป่วยของร่างกายได้สำเร็จ จะต้องยินดีป่าวประกาศโฆษณาให้กับพวกเราแน่นอน ถึงตอนนั้นการโฆษณาต่างๆที่ว่านเค่อไหลเคยทำไปก่อนหน้านี้ สุดท้ายก็จะกลายมาเป็นการปูทางให้กับพวกเรา!"

หลี่ซู่เฟินเองก็ไม่ได้คิดที่จะซักถามมากมายเท่าไหร่ เพียงแค่ในใจมีความสงสัย จึงได้ถามออกไปเท่านั้น

"โอเค เวินฉิง เธอไปตามผู้รับผิดชอบของแต่ละสาขามา แล้วแบ่งน้ำในถังนี้ซะ จากนั้นก็รอเวลา เตรียมเล่นงานคืน!" จิตวิญญาณนักสู้ในแววตาของหลี่ซู่เฟินลุกโชน ถูกเหยียบย่ำมานานขนาดนี้แล้ว ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะได้เอาคืนสักที่

ว่านซื่อกรุ๊ป ภายในห้องประชุม

หนานกงหลงต่อว่าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "คุณว่านครับ ไหนคุณบอกว่าเฉินโม่มาถึงที่ฮ่านหยางแล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมยังไม่เห็นเขาลงมือทำอะไรอีก?"

มู่เจิ้งเฟิงหลับตาพักผ่อน เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ลืมตาเหลือบมองว่านฉางหรู จากนั้นก็หลับตาลงต่อไป