แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 435

ชุดคลุมสีเทาของกู่ฉางเฟิงลอยไปมาโดยไร้ลม ค่อยๆพองตัวขึ้น ราวกับมีเครื่องเป่าผมอันหนึ่งกำลังเปิดเต็มอัตราอยู่ด้านล่าง

กู่ฉางเฟิงยืนตัวตรง ใบหน้าชราค่อยๆเหล่มองท้องฟ้า น้ำเสียงเป็นช่องว่างเล็กน้อย "สามสิบปีก่อนฉันแพ้ให้แก่คุณหนานกงหยู่ ได้รับคำชีแนะของเขา ติดหนี้บุญคุณอันใหญ่ สาบานว่าจะดูแลกระบี่ให้หนานกงหยู่ไปชั่วชีวิต"

"นายท่านบำเพ็ญเพียรมาสามสิบปี ฉันเป็นผู้ดูแลกระบี่ให้นายท่านเป็นเวลาสามสิบปี สามสิบปีมานี้บำเพ็ญเพียรอย่างสงบ แม้ว่าพลังบำเพ็ญจะก้าวหน้าไม่มากนัก แต่กลับเข้าใจจากกระบี่คู่กายของนายท่าน"

"วันนี้ออกจากการบำเพ็ญเพียร เลยจะใช้แกมาทดสอบกระบี่ดู!"

ฉึก!

เสียงเบาๆของกระบี่ที่ออกมาจากฝักสะท้อนอยู่ในห้อง ทว่ากู่ฉางเฟิงไม่มีกระบี่อยู่ในมือ

หนานกงหลงสงสัยแล้วพูดว่า "คุณกู่ ทำไมไม่เห็นกระบี่ของคุณล่ะ?"

กู่ฉางเฟิงเหยียดมือออกแล้วโบก ปากกาลูกลื่นด้ามหนึ่งบนโต๊ะทำงานของซุนเฟยเยว่ก็ลอยขึ้นไปในอากาศ หยุดนิ่งแล้วหล่นลงระยะสามฟุตตรงหน้ากู่ฉางเฟิง

"จอมกระบี่ที่แท้จริง ฝึกบู๊จนถึงชั้นสูงสุด ทุกสิ่งในโลกสามารถเป็นกระบี่ได้!"

ปึง!

คลื่นอากาศที่มองไม่เห็นมีศูนย์กลางอยู่ที่กู่ฉางเฟิงและกวาดไปทั้งสี่ทิศ เอกสารบนโต๊ะสะเทือนจนปลิวในอากาศ แม้แต่แผ่นป้ายที่แขวนอยู่บนผนังเหล่านั้น ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับว่ากำลังจะตกลงมา

หนานกงหลงและมู่เจิ้งเฟิงหน้าตาตระหนกตกใจ "เพียงกลิ่นไอที่สะท้านออกมาก็ทรงพลังขนาดนี้ พละกำลังในหมัดจะทรงพลังถึงขั้นใดกัน!"

หลี่ซู่เฟิน ว่านฉางหรู ท่านถัง ซุนเฟยเยว่และคนธรรมดามองดูฉากนี้ราวกับเทคนิคพิเศษในฉากภาพยนตร์ ต่างตะลึงอ้าปากตาค้างกัน

"ถ้าไม่ได้เห็นกับตาเอง ผมก็คงไม่เชื่อว่ามีคนประหลาดแบบนี้อยู่ในโลกจริงๆ!" ท่านถังตื่นตระหนกไปทั่วทั้งหน้า