ตอน บทที่ 45 ขอโทษฉัน แกไม่คู่ควร(1) จาก แดนนิรมิตเทพ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 45 ขอโทษฉัน แกไม่คู่ควร(1) คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต แดนนิรมิตเทพ ที่เขียนโดย จูผาซู่ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
จริงๆ เดิมทีจินเพ่ยอวิ๋นไม่จำเป็นต้องเคารพเฉินโม่ แต่ว่า จินเพ่ยอวิ๋นเป็นคนฉลาด เธอเข้าใจตอนนี้แสดงความเคารพหน่อย อนาคต ก็จะได้รับความประทับใจจากเฉินโม่
การลงทุนนี้ ไม่ต้องเสียแม้แต่สตางค์เดียว กลับว่าได้รับผลประโยชน์ที่มหาศาล
เฉินโม่ก็สามารถเข้าใจความคิดของจินเพ่ยอวิ๋น แต่ว่า เขาได้รับผลประโยชน์สำหรับสิ่งนี้มาก ได้ยอมรับมิตรภาพของจินเพ่ยอวิ๋นแล้ว
"คุณมาไม่เช้าและไม่สายด้วย กำลังดี "เฉินโม่มองไปยังจินเพ่ยอวิ๋น พูดอย่างนิ่ง มีความหมายที่ซ่อนอยู่ในคำพูด
จินเพ่ยอวิ๋นใบหน้าแดงก่ำ เธอฟังความหมายที่ตำหนิในคำพูดของเฉินโม่ออกไปโดยปริยาย เข้าใจว่านี่กำลังโทษที่เธอไม่ลงมือออกมาจัดการปัญหาให้เร็วกว่านี้หน่อย
"อาการป่วยของย่าคุณ น่าจะดีแล้วสินะ!"เฉินโม่ถามต่อ ในเมื่อถาม แต่กลับใช้น้ำเสียงที่ยืนยัน ชัดเจนมาก เขามั่นใจในยันต์ของตัวเองมาก
"ขอบคุณคุณเฉิน คุณย่าไม่เป็นอะไรมากแล้ว"จินเพ่ยอวิ๋นโค้งตัวพร้อมพูดกล่าว
"งั้นก็ดี"เฉินโม่พยักหน้า ไม่พูดอะไรอีก
"คุณเฉิน ปู่ของฉันอยากจะขอบคุณคุณซึ่งๆหน้า ไม่รู้ว่าคุณจะเห็นแก่หน้าหน่อยได้ไหม กลับบ้านกับฉัน?"จินเพ่ยอวิ๋นพูดถามอย่างเคารพ
จริงๆแล้ว เธอเปลี่ยนความตั้งใจเดิมของจินโจงรุ่นแล้ว ตามที่จินโจงรุ่นกำชับเธอ เมื่อพบไทม์ไลน์ของเฉินโม่ เขาต้องเยี่ยมเยียนถึงบ้านด้วยตัวเอง
แต่ว่า จินเพ่ยอวิ๋นยังคงมีความคิดของตัวเอง เธอไม่อยากให้ตระกูลจินประจบประแจงจนไม่รู้สึกละอาบ เมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินโม่มากเกินไป
ได้ฟังคำพูดของจินเพ่ยอวิ๋น ในใจของเหอหงปินก็ตกตะลึงใจอีก คุณปู่ของจินเพ่ยอวิ๋น เป็นผู้นำตระกูลจิน จอมพลจินไม่ใช่เหรอ ?
แต่ว่า จินเพ่ยอวิ๋นไม่ได้ลืมสิ่งที่ปู่ของเธอกำชับ โค้งคำนับอย่างมีมารยาทอีกครั้ง พูดอย่างเคารพว่า : "ในเมื่อคุณเฉินไม่สะดวก งั้นฉันจะกลับไปบอกคุณปู่ เปลี่ยนเป็นวันอื่น ให้คุณปู่เขามาเยี่ยมเยือนถึงที่ !"
ครั้งนี้ เหอหงปินลืมร้องไห้ไปเลย เพียงแค่มองเฉินโม่อย่างตกตะลึง เหมือนหุ่นเชิดที่ไม่มีความรู้สึก เขา ไม่รู้ว่าจะแสดงความรู้สึกช็อกในใจของตัวเองอย่างไรดี!
จางหู่ก็ยิ่งตกใจจนตัวสั่นเลย มองไปยังเฉินโม่อย่างกับเห็นผียังไงอย่างนั้น จินเพ่ยอวิ๋นก็เป็นคนใหญ่คนโตที่เขาทำได้เพียงเงยหน้ามองไปทั้งชีวิต งั้นปู่ของเธอล่ะ?
จางหู่รู้ถึงว่าความยากจนได้จำกัดจินตนาการของเขาแล้ว และสิ่งที่ทำให้เขาไม่สามารถจินตนาการได้คือ คนใหญ่คนโตที่มีคนใหญ่คนโตกว่าอยู่เบื้องหลังเช่นนี้ จู่ๆจะมาเยี่ยมเยียนเฉินโม่ด้วยตัวเอง มาเยี่ยมเยียนเด็กม.6ตรงหน้าคนนี้!
จางหู่ถึงขั้นกับรู้สึกว่า วันนี้ออกจากบ้านของตัวเองมาผิดวิธีหรือเปล่า?เจอเรื่องซวยแล้ว?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แดนนิรมิตเทพ
แปลต่อหน่อยครับ...
อ่านต่อไม่ได้เลย...
เงียบสนิท...
ตั้งแต่ตอน1299ถึง1420ไม่มีเลยค่ะตอนขาดหายไปเลย ขอร้องทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ...
ขอร้องทางทีมงานอัพเดทให้ถึงตอนจบด้วยนะคะ😭...
ไม่เขียนต่อแล้วหรือครับ...