แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 453

พวกหยางเชี่ยนเชี่ยนก็หันหลังไปมอง ก็เห็นเฉินโม่นั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ที่มุมเงียบๆ ตรงนั้น

"เฉินโม่มาจริงๆ ด้วย!" หยางเชี่ยนเชี่ยนตกใจเอามือลูบอก พูดเบาๆ ว่า "เขาคงไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดหรอกมั้งนะ?"

หยูเจียหาวก็หัวเราะเย็น "ได้ยินแล้วยังไง? หมอนั่นก็แค่คนไม่เอาไหนเท่านั้นเอง!ต้องกลัวคนอื่นเขาพูดนินทาด้วยหรือไง?"

หนุ่มสาวในพื้นที่มณฑลเจียงหนานก็มองไปยังเฉินโม่ หัวเราะเยาะใส่กันหมด สีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

"ไอ้กระจอกคนหนึ่ง คิดจะมาจับคุณหนูมู่หรงยานเอ๋อร์ กระต่ายหมายจันทร์ ฝันไปเถอะ!"

เจิ้งหยวนฮ่าวกับอานเข่อเยว่ก็มองเฉินโม่ อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้พวกเขานึกว่าตอนนั้นเฉินโม่ได้รับคำเชิญจากมู่หรงยานเอ๋อร์ ก็แค่รับปากไปอย่างนั้น คิดไม่ถึงว่าจะมาจริงๆ !

เจิ้งหยวนฮ่าวก็ไม่พอใจ สายตาก็เผยความเยาะเย้ยออกมา "เฉินโม่นะเฉินโม่ อยู่ในโรงเรียนอาจจะอาศัยการต่อสู้ของตนเองให้มีหน้ามีตาได้หน่อย แต่พอมาเข้าสังคมแบบนี้ มึงจะรู้ว่ามึงแม่งไม่มีอะไรดีสักอย่างเลย"

"ครั้งนี้มึงกล้ามางานเลี้ยงวันเกิดครบ18ปีของคุณหนูตระกูลมู่หรง ช่างเป็นการหาเรื่องให้ตัวเองอับอายแท้ๆ !"

เจิ้งหยวนฮ่าวก็มองหยูเจียหาวที่ยิ้มเยาะอยู่ แล้วก็พวกคนในพื้นที่มณฑลเจียงหนาน พวกลูกคนเศรษฐีที่มีสีหน้าไม่เป็นมิตร มุมปากล้วนเผยรอยยิ้มร้ายๆ ออกมา "ต่อให้กูไม่ลงมือ เดี๋ยวก็มีคนลงมือเอง"

ใบหน้าสวยๆ ของอานเข่อเยว่บึ้งลง มองดูท่าทางที่ไม่สนใจโลกของเฉินโม่ อานเข่อเยว่ก็โมโหขึ้นมาในใจ

ในสายที่แปลกใจของทุกคน อานเข่อเยว่ก็เดินเข้าไป