แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 479

มู่หรงเค่อหยิบปืนขึ้นเงียบๆ แล้วเล็งไปที่มู่หรงยานเอ๋อร์ หากเหรินเทียนหยู่ลงมือ เขาก็จะฆ่ามู่หรงยานเอ๋อร์ก่อน จากนั้นค่อยฆ่าตัวตาย

แม้ต้องตาย เขาก็ไม่มีทางให้ชื่อเสียงของตระกูลมู่หรงเสียหาย

ในเวลานี้ เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียบๆ "รอเดี๋ยว!"

เหรินเทียนหยู่ขมวดคิ้ว มองไปทิศทางที่เสียงดังขึ้นอย่างโมโห

มู่หรงยานเอ๋อร์เห็นว่าในที่สุดเฉินโม่ก็ออกมาช่วย ดีใจจนเอามือปิดปากร้องไห้ออกมา เดิมทีเธอคิดว่าเฉินโม่ปล่อยเธอทิ้งแล้ว แต่ดูแล้วคงไม่ใช่

พวกผู้มีชื่อเสียงของเขตเจียงหนานเองก็หันไปมองยังทิศทางที่เสียงดังมาอย่างสงสัย พลังร้ายกาจของเหรินเทียนหยู่เพิ่มมากขึ้น ใครมันกล้าออกมาขัดขวางเขาในเวลานี้?

เฉินโม่ลุกขึ้นยืนช้าๆ แล้วค่อยๆเดินไปยังโต๊ะหนึ่งที่วางจานผลไม้และขนมไว้ จากนั้นก็นั่งลง แล้วหยิบตะเกียบขึ้นอย่างเชื่องช้า คีบขนมชิ้นหนึ่งใส่ปาก แล้วค่อยๆเคี้ยว

เฉินโม่มองไปทางมู่หรงเค่อ บนใบหน้าแสดงรอยยิ้มหยอกล้อขึ้น "คุณมู่หรง ถ้าหากคุณยินดียอมจ่ายให้ผมหนึ่งร้อยล้าน ผมจะช่วยคุณจัดการเขา!"

ถ้าหากไม่ได้เห็นแก่มู่หรงยานเอ๋อร์ เฉินโม่ก็ไม่สนใจความเป็นความตายของตระกูลมู่หรง อีกอย่างก่อนหน้านี้มู่หรงเค่อเอาแต่ดูถูกเขามาเสมอ แม้ว่าเฉินโม่จะไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจก็รู้สึกไม่ดีอย่างมาก

เป็นถึงผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพ จะทนยอมให้มนุษย์ธรรมดามาดูถูกได้ยังไงกัน!

ที่เฉินโม่รอนานขนาดนี้แล้วค่อยแสดงตัวออกมาช่วย เพราะต้องการให้บทเรียนกับมู่หรงเค่อ ยังไงซะมู่หรงยานเอ๋อร์ก็มีหยกแขวนอยู่กับตัว เหรินเทียนหยู่ไม่สามารถทำร้ายเธอได้

ส่วนที่เรียกค่าตอบแทนจากมู่หรงเค่อหนึ่งร้อยล้าน เพียงเพราะอยากให้บุญคุณความแค้นกับตระกูลมู่หรงจบสิ้น สุภาพบุรุษใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ ถือเป็นการแก้แค้นทางหนึ่ง

"เจ้าคนนี้นี่เอง!"

"เขาบ้าไปแล้วงั้นหรอ? เสนอหน้าออกมาเวลานี้ หาเรื่องตายหรือไง!"