แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 48

เฉินโม่ยิ้มเบๆ โบกมือ: "สาวน้อย เกรงใจฉันทำไมกัน!"

มีบางคำที่เฉินโม่ไม่ได้พูดออกมา ชาติก่อนที่เจี่ยงหยาวทุ่มเทให้เขา เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาทำให้เจี่ยงหยาวในตอนนี้ สุดยอดกว่าเป็นพันเท่า

ชาติก่อน เขาเฉินโม่ติดค้างเจี่ยงหยาว ชาตินี้ เขาเฉินโม่จะต้องตอบแทนเป็นสองเท่า

รอจนกระทั่งเฉินโม่และจินเพ่ยอวิ๋นจากไป ตำรวจหนุ่มสองสามคนจึงจะเดินไป พยุงผบ.หมู่เหอที่นั่งทรุดตัวลงบนพื้น

"ผบ.หมู่เหอ พวกเขาไปกันแล้ว!"

เหอหงปินเหมือนตื่นมาจากฝัน ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว วิ่งออกไปจากประตูอย่างบ้าคลั่ง ตะโกนออกอย่างไม่ห่วงภาพพจน์: "ไปแล้วเหรอ? พวกเขาไปได้ยังไงกัน? พวกเขาไปกันแล้ว ฉันจะทำยังไงล่ะ!"

นึกถึงคำเตือนของสารวัตรหลิวที่เคยบอกเขาไว้ว่า: ถ้าไม่สามารถทำให้คนของตระกูลจินพอใจได้ เขาเหอหงปินก็ไม่ต้องกลับไปแล้ว!

ผบ.หมู่เหอจู่ ๆก็ตะโกนเสียงดังว่า: "เร็ว ขึ้นรถ ตามพวกเขาไป ฉันจะไปขอโทษพวกเขา อ้อนวอนพวกเขาให้อภัย! ไม่อย่างนั้นฉันก็จบเห่แล้ว"

ตำรวจหนุ่มหลายคนมองหน้ากัน สัมผัสถึงความครึกครื้นของคนที่มองอยู่รอบๆ มองด้วยสายตาที่เยาะเย้ยพวกเขา สีหน้าแดงก่ำด้วยความละอาย

"ผบ.หมู่เหอ พวกเขาไปไกลแล้ว"

"ตามไปสิ รีบตามไปเลย เจ้าโง่!" เหอหงปินด่ายกใหญ่

"ครับๆ ฉันจะตามไปเดี๋ยวนี้เลย!"

ตำรวจหลายคนก็รีบขึ้นรถตำรวจทันที เสียงเครื่องยนต์สะเทือน ไล่ตามเฉินโม่ไป

ส่วนเหอหงปิน เฉินโม่ไม่ใช่ไม่อยากสนใจ แต่มันเกี่ยวข้องกับทางรัฐบาล เขาไม่ค่อยสะดวกที่จะเข้าไปยุ่ง สุดท้ายแล้วเขาก็รู้ว่า ตำรวจส่วนมากค่อนข้างมีความเป็นธรรม เพียงแค่ถูกแกะดำอย่างเหอหงปิน ทำลายภาพลักษณ์ของตำรวจทั้งหมด

ดังนั้น ในส่วนของเหอหงปินคนที่ชอบใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว เฉินโม่ทำได้เพียงแค่เลือกที่จะละเลย เชื่อว่าผ่านจากเรื่องวันนี้ไป เขาจะได้รับการลงโทษที่เขาสมควรจะได้รับ