แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 486

หยู่เหวินเฉิงซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องด้วยสีหน้าตกใจ เขารู้ว่าหยกแขวนนี้เป็นเครื่องรางมานานแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าหยกแขวนนี้จะทรงพลังมากขนาดนี้!

นี่เป็นการล้มล้างความเข้าใจของเขา!

หยางเชี่ยนเชี่ยนอุทานด้วยความตื่นเต้น "หยกแขวนที่เฉินโม่มอบให้ยานเอ๋อร์นั้นเยี่ยมจริง ๆ ฉันอยากได้หยกแขวนแบบนี้เหมือน"

เธอมองมู่หรงยานเอ๋อร์ที่อยู่ในเกราะป้องกันสีเขียว ราวกับเป็นลูกรักของเทพเจ้า สีหน้าของหยางเชี่ยนเชี่ยนเต็มไปด้วยความอิจฉา

มีความอิจฉาอยู่ในดวงตาของอานเข่อเยว่เช่นกัน ในโลกใบนี้ ผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ หากมีหยกแขวนที่มีคุณสมบัติสามารถป้องกันตัวที่ทรงพลังเช่นนี้ สามารถกล่าวได้ว่าเป็นความฝันของผู้หญิงทุกคน

อานเข่อเยว่อดไม่ได้ที่จะมองเฉินโม่ด้วยสายตาที่อ่อนโยนกว่าแต่ก่อนมาก "ถ้าฉันขอหยกแขวนแบบนี้กับเขา แล้วเขาจะมอบให้ฉันไหม?"

ถ้าเป็นเมื่อก่อน อานเข่อเยว่เชื่อว่าเฉินโม่จะมอบให้เธออย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ เธอหมดความคาดหวังแล้ว

ใบหน้าของมู่หรงเค่อที่อยู่ระยะไกลเต็มไปด้วยความตกใจ มองลุงสุ่ยด้วยความสงสัย "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

ลุงสุ่ยหัวเราะและกล่าวว่า "ของขวัญวันเกิดที่เฉินโม่มอบให้คุณหนู ที่จริงเป็นเครื่องรางที่โลกฝึกบู๊ใฝ่ฝัน! เพียงแต่ว่าเครื่องรางนี้ทรงพลังมากจนอธิบายไม่ถูก"

ลุงสุ่ยรู้เรื่องนี้น้อยกว่าเหรินเทียนหยู่ แต่เขารู้สึกว่าเครื่องรางนี้มีทรงพลังกว่าในตำนานมาก

มู่หรงเค่อมองเฉินโม่ด้วยดวงตาที่ซับซ้อน และรู้สึกละอายใจ "ก่อนหน้านั้นผมเคยพูดโจมตีเขาสองครั้ง แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะให้ของขวัญที่ล้ำค่าเช่นนี้แก่ยานเอ๋อร์ เฮ้อ ดูเหมือนว่าเมื่อก่อนผมจะเข้าใจเขาผิด"

เหรินเทียนหยู่ล้มเลิกแผนการที่จะใช้มู่หรงยานเอ๋อร์เป็นตัวประกันเพื่อข่มขู่เฉินโม่อย่างสิ้นเชิง ตอนนี้ระหว่างเขากับเฉินโม่มีระยะห่างพอสมควร ซึ่งระยะห่างนี้มีเวลาเพียงพอที่จะให้เขาสามารถหลบหนีได้

"เจ้าหนู ครั้งนี้ฉันยอมรับว่าโชคร้าย แต่ถ้าครั้งหน้า พวกแกจะไม่มีใครหนีรอดสักคน!"