แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 491

เมื่อมู่หรงยานเอ๋อร์ได้ยินว่าเฉินโม่กำลังจะจากไป สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นอาลัยอาวรณ์ทันที และรีบกล่าวว่า "พี่เฉินโม่ หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดของฉันจบแล้ว พี่ค่อยกลับได้ไหม?"

เฉินโม่เหลือบมองมู่หรงยานเอ๋อร์ที่สีหน้าขมขื่น ทำได้เพียงเปลี่ยนใจ ยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า "โอเค"

ทันใดนั้นมู่หรงยานเอ๋อร์ก็กล่าวด้วยความประหลาดใจ "จริงเหรอ? เยี่ยมมากเลย ขอบคุณพี่เฉินโม่!"

อานเข่อเยว่มองสายตาของเฉินโม่ที่ตามใจมู่หรงยานเอ๋อร์ หัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ด้วยความหึงหวงพุ่งขึ้นมาทั้งตัว แววตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่ยอม

"ทำไม? เพราะอะไรกันแน่ เดิมทีทั้งหมดนี้ควรจะเป็นของฉัน ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้!"

ใบหน้าของอานเข่อเยว่แสดงให้เห็นลักษณะที่ดุร้าย เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังที่เติบโตอย่างเงียบ ๆ จากก้นบึ้งของหัวใจ กระทั่งตัวเธอเองก็ไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นเฉินโม่ตามใจมู่หรงยานเอ๋อร์มากขนาดนี้ เหล่าคนดังของมณฑลเจียงหนานต่างแอบรู้สึกอิจฉา มู่หรงเค่อมีลูกสาวที่ดีจริง ๆ

นับจากนี้เป็นต้นไป เกรงว่าอำนาจของตระกูลมู่หรง จะไม่มีใครสามารถทำให้สั่นไหวได้

งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินต่อไป และทุกคนต้องการจะประจบเฉินโม่ แต่เมื่อเห็นทัศนคติของเฉินโม่ในการปฏิเสธที่จะคบหาสมาคมกับคนอื่นแล้ว เหล่าคนดังที่ฉลาดหลักแหลมของมณฑลเจียงหนานหันความสนใจไปมู่หรงยานเอ๋อร์ที่อยู่บนเวที และต่างก็พูดชื่นชมเธอไม่หยุด

มู่หรงเค่อก็ตั้งใจที่จะผูกมิตรกับเฉินโม่เช่นกัน แต่เมื่อนึกถึงทัศนคติก่อนหน้านั้นที่ตนเองปฏิบัติต่อเฉินโม่แล้ว เขารู้สึกละอายใจทันที และล้มเลิกความคิดนี้ คนบางคนเมื่อพลาดไปแล้ว ก็ไม่สามารถรั้งกลับคืนมาได้

หลังจากร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของมู่หรงยานเอ๋อร์เสร็จแล้ว ตระกูลมู่หรงจัดรถไปส่งเฉินโม่ที่อู่โจว ซึ่งตอนที่เขากลับมาถึงบ้านเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว

อย่างไรก็ตาม มีแขกอีกคนรอเฉินโม่อยู่ในกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง ซึ่งเขาคือฉู่เหวินสง ผู้ทรงอิทธิพลของอู่โจว