แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 51

คุณท่านจินนั่งพิงบนเก้าอี้ ทันใดนั้นก็หลับตาลง ทั้งตัวก็ดูแก่ขึ้นไปอีก 10 ปี

เฉินโม่ก็ไม่ได้เร่งรัด เขารู้ว่าให้คนแก่คนหนึ่งเลิกฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ที่ฝึกมาครึ่งชีวิต มันโหดร้ายแค่ไหน

นี่ก็เป็นเหตุผลเดียวกับให้เฉินโม่ล้มเลิกการบำเพ็ญนั่นแหละ ยอมตายเสียดีกว่า เฉินโม่ก็ไม่สามารถล้มเลิกการบำเพ็ญได้เหมือนกัน

พานพบทะเลชางไห่ ทะเลอื่นก็ไม่อาจเปรียบปาน เคยเห็นความอัศจรรย์ของศิลปะการต่อสู้ จะมีใคร ยอมกลับไปเป็นคนธรรมดาบ้างล่ะ?

จินเพ่ยอวิ๋นเงียบ มองปู่เธออย่างตื่นเต้น เธอไม่ค่อยสนใจนักบู๊สักเท่าไหร่ แต่เธอเข้าใจถึงความสำคัญของนักบู๊ที่มีต่อปู่ของตัวเอง ตัวเลือกแบบนี้ ยากเกินไปแล้ว!

ผ่านไปไม่นาน คุณท่านจินค่อยๆลืมตา ใบหน้าปรากฏให้เห็นถึงความจำใจ

"เหอะๆ ฉันอายุ 72 ปีในปีนี้ อยู่ได้ไม่กี่ปีแล้ว ธุรกิจครอบครัวก็สั่งสมพอประมาณแล้ว ขอเพียงแค่คนรุ่นหลังไม่ทำให้ธุรกิจครอบครัวตกต่ำ ก็มากพอที่จะได้อยู่เป็นร้อยปี"

"การฝึกพลังบู๊ที่ไม่สมบูรณ์แบบนั่น เดิมทีก็ได้มาโดยบังเอิญ แต่ก็ประสบความสำเร็จในตระกูลจินมาก ฉันน่าจะพอใจแล้ว แต่ฉันยังดื้อดึงไม่ยอมรับผิด ยังคงโลภไม่รู้จักพอ ต้องการก้าวไปสู่ระดับต่อไป และไล่ตามวิชาบู๊แดนแปรภาพที่ไม่มีอยู่จริง? ดังนั้นถึงจะมีกรรมตามสนอง หลังจากทุกข์มาหลายสิบปี การฝึกฝนวิชาบู๊ เดิมทีก็ไม่ใช่ของฉัน ตอนนี้ ถึงเวลากลับมาแล้ว"

จินโจงรุ่นเผยถึงความมุ่งมั่น ระหว่างการฝึกฝนวิชาบู๊กับสุขภาพของตัวเอง เลือกอันหลังอย่างเด็ดขาด ไม่มีสุขภาพ ทั้งหมดล้วนแล้วก็เป็นแค่ภาพลวงตา

"เฉินไต้ซือ ฉันยินดีละทิ้งวิชาบู๊ แค่ขอให้ไต้ซือรักษาอาการเจ็บปวดของฉันให้หายดี ฉันยังคงยินดีแลกทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลจิน!" จินโจงรุ่นลุกขึ้นยืน ทำมือโค้งคำนับเฉินโม่ ด้วยท่าทีที่นอบน้อม

"ทรัพย์สินตระกูลจินของคุณ ฉันเอามาแล้วมีประโยชน์อะไร?" เฉินโม่พูดเบาๆ

จินโจงรุ่นอึ้ง กลับว่าเข้าใจผิดเจตนาของเฉินโม่ คิดว่าเฉินโม่รังเกียจที่ตัวเองให้ค่าตอบแทนน้อยเกินไป และรีบพูดว่า: "ถ้าไต้ซือว่ามันน้อยไป งั้นฉันก็จะเอาทรัพย์สินทั้งหมดภายใต้ชื่อของฉัน ให้ไต้ซือ!"

จินเพ่ยอวิ๋นตะลึง: "คุณปู่ ไม่ได้!"

ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของจินโจงรุ่น เพียงพอที่จะทำให้เฉินโม่กลายเป็นผู้มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของมณฑลฮ่านหยางในทันที ถ้าหากเป็นค่าตัวทั้งหมด มันสามารถทำให้เฉินโม่ติดอันดับหนึ่งในห้าของผู้มีอำนาจสูงในมณฑลฮ่านหยางในทันที