แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 525

เมื่อเห็นบอดี้การ์ดนอนร้องโหยหวนอยู่บนพื้น ทุกคนต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง!

ยอดฝีมือ!

เจ้าเด็กคนนี้เป็นยอดฝีมือที่ปกปิดได้ลึกจริง ๆ!

อานซื่อเฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ!

มีความตกใจปรากฏอยู่ในดวงตาของชายชราแขนเดียว แค่เขาสะบัดมือก็สามารถทำให้บอดี้การ์ดพวกนั้นกระเด็นออกไป แม้แต่เขาก็ทำไม่ได้

"เจ้าหนู นึกไม่ถึงว่าแกก็เป็นนักบู๊ด้วย ปกปิดได้ลึกมาก แม้แต่ฉันก็ยังมองพลาดไป!"

กงซุนจื่อยิงตกตะลึงเล็กน้อย มองเฉินโม่และกล่าวเยาะเย้ยว่า "มิน่าแกถึงกล้าทำให้ฉันอับอาย ที่แท้นี่ก็คือที่พึ่งพาอาศัยของแก แต่น่าเสียดายถึงแม้ว่าแกจะเป็นนักบู๊ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์อาของฉันแล้ว แกก็เป็นเพียงมดตัวหนึ่งเท่านั้น"

"วันนี้แกหนีออกไปจากที่นี่ไม่ได้หรอก!"

เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "หนี? ทำไมผมต้องหนีด้วย? การที่ผมมาที่นี่ก็เพื่อมาหาพวกคุณ"

กงซุนจั่วเสวียนมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขารู้สึกว่าเฉินโม่มีความมั่นใจมากเกินไป ซึ่งไม่สอดคล้องกับอายุของเขา

"ถ้าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนโง่เขลาที่จองหอง แสดงว่าเขามีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะทำให้เขาจองหองจนไม่เห็นใครอยู่ในสายตา!"

สีหน้าของกงซุนจั่วเสวียนเคร่งขรึม และถามด้วยความเย็นชาว่า "เจ้าหนู แกเป็นใครกันแน่? ทำไมแกถึงเข้ามายุ่งเรื่องของตระกูลกงซุน?"

เฉินโม่ยิ้มด้วยความหยอกล้อ มองกงซุนจั่วเสวียนแล้วกล่าวว่า "ฉันเป็นใคร? แกพูดอยู่ตลอดเวลาว่าจะแก้แค้นฉัน แต่กลับไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?"

"ฉันเป็นคนที่สร้างน้ำชีวิตขึ้นมาเอง"

หลังจากกล่าวจบ เฉินโม่มองกงซุนจั่วเสวียนที่สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ ด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม