แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 529

ในบรรดาเครื่องรางแล้ว เครื่องรางป้องกันตัวเป็นของล้ำค่าที่สุด และการที่เฉินโม่ได้เครื่องรางป้องกันตัวจากโลกมนุษย์ แล้วยังเป็นเครื่องรางชั้นสูง สำหรับเฉินโม่แล้วมันเป็นเรื่องประหลาดใจที่อยู่เหนือความคาดหมาย

เฉินโม่เคลื่อนจิต กระจกทองสัมฤทธิ์หายไปจากมือ แล้วเข้าไปอยู่ในวงแหวนเก็บของ

หลังจากนั้นเฉินโม่มองไปที่กงซุนจั่วเสวียน

กงซุนจั่วเสวียนตกใจจนขนลุกไปทั้งตัว เจตนาฆ่าที่อยู่ในสายตาของเฉินโม่ เกือบจะทำให้คนใหญ่คนโตแห่งมณฑลซีไห่ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ

เมื่อมองหยวนชิงซานที่หมดสติอยู่บนพื้น กงซุนจั่วเสวียนอดไม่ได้ที่จะหลับตา ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขารู้ว่าอำนาจของตระกูลกงซุนกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว

"เฮ้อ ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่ฟังคำเตือนของตระกูลจิน เพราะคิดว่ามีสำนักโยวหลานหนุนหลัง ผมจะสามารถต่อต้านเฉินไต้ซือได้ แต่ดูเหมือนว่าผมคิดผิด และผิดอย่างมหันต์!"

กงซุนจั่วเสวียนค่อย ๆ คุกเข่าลงบนพื้นด้วยสีหน้าเศร้าซึม กล่าวขอร้องว่า "เฉินไต้ซือ ผมรู้ตัวว่าผิดแล้ว ขอร้องคุณได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้ง! ต่อไปตระกูลกงซุนจะเป็นทาสรับใช้คุณ!"

สีหน้าของกงซุนจื่อยิงซีดเผือด ความไม่เต็มใจปรากฏอยู่ในดวงตา และกล่าวว่า "ท่านพ่อ...... "

เดิมทีเธออยากจะเกลี้ยกล่อมกงซุนจั่วเสวียนว่าอย่าไปข้อร้องเฉินโม่ แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดออกมาได้ ตอนนี้ชีวิตของพวกเขาอยู่ในกำมือของเฉินโม่แล้ว เธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะไปเหยียดหยามเฉินโม่อีก!

เมื่อนึกถึงตอนที่อยู่ในงานตรวจสมบัติ เธอเข้าใจผิดว่าเฉินโม่ก็เหมือนลูกเศรษฐีพวกนั้นที่อยากจะจีบเธอ และเธอทำให้เฉินโม่อับอายขายหน้าอย่างรุนแรง แล้วบอกว่าเฉินโม่เป็นเพียงมด ตอนนี้คิดแล้ว ช่างน่าขำจริง ๆ!

ด้วยพลังอำนาจของเฉินไต้ซือ ต้องการผู้หญิงแบบไหน แล้วไม่มีบ้างล่ะ?

มดที่แท้จริงคือตัวเธอเองต่างหาก!

สีหน้าของคนชั้นสูงที่อยู่รอบ ๆ เต็มไปด้วยความตกตะลึง เพราะเขาคือกงซุนจั่วเสวียน ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตแห่งมณฑลซีไห่ที่รองจากตระกูลเย่ แต่ตอนนี้เขาคุกเข่าและยอมรับผิดกับเด็กหนุ่มคนนี้!

แต่เมื่อนึกถึงพลังการทำลายล้างของเฉินโม่แล้ว ราวกับเวทมนตร์ของเทพเจ้า ความอึดอัดใจของทุกคนก็ค่อย ๆ หายไป

เฉินโม่เป็นเหมือนเทพเจ้า ถึงแม้ว่าสถานะของกงซุนจั่วเสวียนจะสูง แต่เขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น แล้วเขาจะสามารถต่อสู้กับเทพเจ้าได้อย่างไร?