แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 541

เฉินโม่ไม่ได้สนใจชายหนุ่มคนนั้น มองดูไช่เหวินหย่า พูดนิ่งๆว่า "ตระกูลไช่ของพวกเธอไม่อยู่ที่ก่างวานให้ดีๆ มาที่นี่เพื่ออะไร?"

ไช่เหวินหย่าสบถออกมา ถลึงตาจ้องเฉินโม่ แล้วถามกลับว่า "แล้วนายละ นายมาทำอะไรที่นี่?"

เฉินโม่มองเธอ ไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วเดินตรงไปยังประตูหินสีเขียว

"นี่ อย่าคิดว่านายไม่พูดฉันก็เดาไม่ออกนะ นายเองก็คงมาเพราะดอกฮิกันบานะด้านในเหมือนกันละสิ!" ไช่เหวินหย่ายิ้มเยาะเย็นชา"ฉันจะบอกนายให้นะว่าดอกฮิกันบานะนั่นเป็นของฉันแน่นอน ใครกล้าคิดเมาแย่ง อย่าได้หาว่าฉันไม่เกรงใจ!"

เฉินโม่มองไปยังหยวนชิงซาน แล้วถามอย่างแปลกใจว่า "ดอกฮิกันบานะ?"

หยวนชิงซานส่ายหัว "ผมไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งนี้มาก่อน แต่ผมเดาว่าน่าจะเป็นสมบัติในราชินีจิงเจวี๋ยอย่างแน่นอนครับ ไม่อย่างนั้นตระกูลไช่ที่อยู่ใต้สุดของประเทศหัวเซี่ยคงไม่มาตามหาถึงตะวันตกเฉียงเหนือหรอกครับ"

หลังจากที่เฉินโม่นิ่งไปสักพัก แล้วก็เดินต่อไปยังประตูหิน

เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าประตูหิน เฉินโม่ยื่นมือออกไปผลักประตูหิน

เวลานี้ พวกไช่เหวินหย่า และพระภิกษุอีกสามรูปสำนักลับที่อยู่ด้านข้าง แสดงสีหน้าแปลกประหลาด จ้องมองมือของเฉินโม่ที่ยื่นออกไป

ปึง!

มีเสียงดังขึ้น มือของเฉินโม่ถูกประตูหินสีเขียวดีดออกมา

"เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย!" เฉินโม่สีหน้าเฉยชา มั่นใจกับสิ่งคาดเดาในใจของตัวเอง

"ฮ่าๆ ไอ้หนุ่ม ประตูหินบานนี้มีค่ายกลปกปักรักษาไว้ แม้แต่เจี่ยงไต้ซือยังเปิดไม่ได้ แล้วอย่างนายยังคิดอยากจะเข้าไป? ฝันไปเถอะ!" ไช่เหวินหย่าพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

ไช่เหวินหย่าพูดจบ ผู้อาวุโสด้านหลังของเธอก็แสดงสีหน้าหยิ่งยโส สายตาที่มองเฉินโม่มีความเหยียดหยาม

เฉินโม่เหลือบมองผู้อาวุโสด้านหลังไช่เหวินหย่า สีหน้าเรียบเฉย หันหลังเดินถอยหลังหลายก้าว จากนั้นก็หันกลับไปมองประตูหินสีเขียว แล้วคิดวิเคราะห์