แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 559

เฉินโม่สองมือไขว้หลัง จ้องงเจี่ยงไต้ซืออย่างเยือกเย็น สีหน้าดูถูกเหยียหยาม "รังแกนายแล้วทำไม!"

"แก....."

เจี่ยงไต้ซือชี้หน้าเฉินโม่ แต่กลับพูดอะไรไม่ออก

"คุณหนูครับ คุณพาคนอื่นออกไปก่อน ข้าปกคลุมก่างวานมานับสิบปี ยังไม่เคยมีใครกล้าเหยียดหยามผมเช่นนี้มาก่อน ความอัปยศในวันนี้ หหากผมไม่ชำระแค้น แล้วจะมีหน้าอะไรอยู่บนโลกใบนี้!"

"เจี่ยงไต้ซือ คุณต้องระวังนะคะ!"

ไช่เหวินหย่าพาคนอื่นถอยกลับไปยังปากทางเข้า แล้วมองดูอยู่เงียบๆ

เจี่ยงไต้ซือหยิบเอาหนังสือโบราณเก่าแก่ออกมาจากตัว ด้านบนปกเขียนว่า ตี้คุน

"เจ้าหนุ่ม ฉันรู้ว่าพลังนายแข็งแกร่ง แต่ฉันเองก็ทำการเตรียมความพร้อมมาอย่างดี นี่คือคัมภีร์วิชาที่ฉันยืมมาจากท่านอาจารย์ หากว่านายยอมแบ่งรากทิพย์พรสวรรค์ออกมาครึ่งหนึ่ง ฉันจะไว้ชีวิตนาย!"

เจี่ยงไต้ซือถือหนังสือตี้คุนไว้ มีความฮึกเหิมอย่างมาก และมีสีหน้ายิ้มเยาะ

เฉินโม่สีหน้านิ่งเฉย ไม่ได้สนใจอะไร

"มีความสามารถอะไรก็แสดงออกมาเถอะ!"

เจี่ยงไต้ซือใช้มือวาดวิชา แล้วแตะที่หนังสือ "หึ ดูแล้วนายไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ ช่างเถอะ ข้าจะให้นายได้เห็นถึงความน่ากลัวของคัมภีร์วิชาสายเลือดลมน้ำ!"

"วิญญาณแห่งดิน ฟังคำสั่งข้า!" เจี่ยงไต้ซือตะโกนเสียงดัง

บนหนังสือตี้คุนมีแสงสีเหลืองเปล่งออกมา เศษดินรอบข้างนับไม่ถ้วนเริ่มขยับเขยื้อน

เจี่ยงไต้ซือชี้นิ้วกลางอากาศ หนังสือก็พลิกหน้าเอง "พายุมังกรหินยักษ์!"

เศษหินนับไม่ถ้วนลอยขึ้นกลางอากาศ เหมือนดั่งดวงดาวเต็มท้องฟ้า รวมตัวกันเป็นร่างมังกร ล่องลอยอยู่กลางอากาศ

"ทำลาย!"

เจี่ยงไต้ซือชี้นิ้วใส่เฉินโม่ มังกรหินที่กำลังแหวกว่ายอยู่กลางอากาศก็พุ่งชนเข้าใส่เฉินโม่ เหมือนกำลังมีฝนดาวตกขนาดเล็ก

เฉินโม่สีหน้าเรียบเฉย แต่ในใจก็แอบสนใจเล็กน้อย "เศษหินพวกนั้นก้อนใหญ่มีน้ำหนักเป็นร้อยกิโล ก้อนเล็กก็หนักถึงเจ็ดแปดสิบกิโล แต่กลับถูกเขาสั่งงานอย่างง่ายดาย วิชาฮวงจุ้ยนี้ก็น่าอัศจรรย์ดี!"

ไช่เหวินหย่าและพวกคนธรรมดามองดูภาพเหตุการณ์นี้แล้วต่างก็ตกตะลึง "เจี่ยงไต้ซือเก่งจริงๆ คราวนี้ไอ้หนุ่มเฉินโม่ผู้โอหังได้ตายแน่!"

แสงสีเหลืองปรากฏขึ้นรอบตัวเฉินโม่ หลังจากที่พลังบำเพ็ญทะลุสูงขึ้น พลังการปกป้องของกระจกโบราณเองก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน เกราะทองที่กระจกโบราณสร้างขึ้นแทบจะเทียบเคียงได้กับรูปธรรมความเป็นจริงแล้ว