แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 572

"พยายามรอดชีวิตมาให้ได้!"

"ครับ!"

ทั้งสองมองตากัน ต่างพยักหน้าให้กัน สิ่งที่แบกไว้ในการหลบหนีคือภารกิจ สิ่งที่เหลือไว้คือความรุ่งโรจน์ในการปกป้องผู้อื่น

"นายอยากจะหนีงั้นหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก!" ชายหนุ่มหน้าตาดีพูดเยาะ เคลื่อนไหวร่างกายไปขวางไว้ตรงหน้าของชายวัยกลางคน

"คู่ต่อสู้ของนายคือฉัน!" ชายหนุ่มคนนั้นปล่อยหมัด ล้มเลิกการป้องกันตัว ทุ่มตัวสุดแรงสุดความสามารถ

ชายวัยกลางคนสีหน้ามืดขรึม พูดเสียงทุ้มว่า "น้องชาย รักษาตัวด้วย!"

หันหลังแบกภารกิจ พุ่งเข้าสู่ทะเลทรายที่กว้างใหญ่ไร้เขตแดน

"แม่งเอ้ย ไอ้แมลงวันที่น่ารังเกียจ ฉันจะดูดเลือดแกให้หมดตัว!" ชายหนุ่มหน้าตาดีตะโกนอย่างโมโห

"อ๊าก!"

"เศษสวะ ฉันสู้กับแกให้ตายกันไปข้าง!"

........

ชายวัยกลางคนมุ่งหน้าตรงอย่างสุดกำลัง ไม่ได้ยินเกี่ยวกับทุกสิ่งอย่างด้านหลังอีก น้ำตาไหลรินตามใบหน้า ร่วงหล่นลงในทะเลทรายที่แห้งเหือด แล้วระเหยในทันที

เพื่อนร่วมทีมสองคนเสียสละเพื่อยื้อเวลาให้เขาได้หนีออกมา

"ฉันจะนำข่าวกลับไปแจ้งให้ได้แน่นอน ไม่ปล่อยให้พวกนายต้องเสียสละชีวิตอย่างเสียเปล่า!"

อู่โจว คฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง

ภายในค่ายกลรวมพลังโคจรมหาจักรวาล หมอกควันล้อมรอบ ความมีชีวิตล้อมรอบเต็มไปหมด

ฉินกวนไห่นั่งขัดสมาธิอยู่บนดาดฟ้า ดูดซับพลังชี่ฟ้าดินอย่างดื่มด่ำ

"เฉินไต้ซือคนนี้ช่างรู้จักเสวยสุขจริงๆ หาสถานที่ดีๆแบบนี้มาได้ แต่มันกลับกลายมาเป็นของฉัน ฮ่าๆ!"

"รอให้ฉันย้ายสำนักโยวหลานมาที่นี่ เพียงไม่กี่ปี พลังของศิษย์ในสำนักของฉันจะเพิ่มมากขึ้นอย่างมาก และพลังบำเพ็ญของฉันก็อาจจะเพิ่มมากขึ้นอีก! นั่นก็คือแดนเทพในตำนาน มีโอกาสที่จะทะลุผ่านได้!"

ทันใดนั้น​ ฉินกวนไห่นิ่งชะงักงัน แววตามองไปยังประตูคฤหาสน์ที่อู่ไม่ไกลนัก

ร่างกายของเฉินซงจื่อกระโดดลอยขึ้น แล้วปล่อยตัวลงที่ลานบ้าน