แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 575

โจนส์ที่กำลังลอยตัวพุ่งเข้าใส่ชายวัยกลางคน ส่งเสียงร้องโอดครวญออกมา แล้วกระเด็นลอยออกไป

แต่แสงสีทองดวงนั้นเหมือนมีดวงตาอยู่ ยังคอยบินลอยไปทางโจนส์

"ให้ตายเถอะ นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!"

โจนส์ลอยตัวหนีไปด้วยและกรีดร้องไปด้วย

ชาร์ลที่อยู่ด้านข้างใช้น้ำเสียงแหบแห้งหัวเราะออกมาอย่างแปลกประหลาด "โอ๊ะ เอ็ดเวิร์ด โจนส์ที่รัก หากว่านายต้องการความช่วยเหลือ กรุณาเรียกชื่อฉันออกมาดังๆ! ใช่สิ รบกวนนายเรียกชื่อเต็มของฉันละ แม็กซ์ ชาร์ล!"

โจนส์ด่าว่าอย่างโมโห "ชาร์ล นายควรจะได้ไปเจอพระเจ้าจริงๆ!"

ชาร์ลเองก็เลียนแบบท่าทางของโจนส์เมื่อกี้นี้ กอดอกมองดูอย่างสนุกสนาน "โอ๊ะ ขอโทษด้วย ไอ้แก่นั่นมันเป็นความศรัทธาของเจ้าพวกในศาลพวกนั้น พ่อมดแห่งความชั่วร้ายอย่างพวกเราไม่ศรัทธามัน!"

ความเร็วของแวมไพร์รวดเร็วมาก แต่ก็ไม่เร็วเท่ากระบี่ของเฉินโม่

ชาร์ลเห็นว่าสถานการณ์ของโจนส์ไม่ดีนัก จึงรีบท่องคาถาทันที เกราะกำบังสีดำมากมายปรากฏตัวออกมาขวางกระบี่สับสวรรค์ไว้

แต่ว่ากระบี่สับสวรรค์ทำลายทิ้งอย่างง่ายดายเหมือนผ่าไม้ไผ่ ทะลุผ่านเกราะกำบังที่ชาร์ลเสกออกมา แล้วพุ่งไปทางโจนส์

โจนส์สีหน้าหวาดกลัว กรีดร้องเสียงดังว่า "ไม่นะ ใครบอกฉันได้บ้างว่านี่มันคือบ้าอะไรกัน!ขีปนาวุธนำวิถีงั้นหรอ?"

กระบี่สับสวรรค์มีแสงสีทองอยู่ท้ายหาง พุ่งฟันไปที่โจนส์

"ให้ตายเถอะ ฉันจะทำลายแกทิ้งซะ!"

โจนส์รู้ตัวดีว่าหนีไม่พ้น จึงทำได้แค่ปะทะ ปล่อยหมัดเข้าใส่กระบี่สับสวรรค์

"โจนส์ เจ้าโง่ แกหนีไม่เป็นหรือไง? ทำไมฉันถึงได้มีเพื่อนร่วมทีมโง่ๆอย่างแก!" เห็นว่าโจนส์คิดจะปะทะกับกระบี่สับสวรรค์ ชาร์ลโมโหจนต่อต่อว่าออกมา

"อ๊าก!"