แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 592

"เจ้าหนุ่ม เรียกสิ ดูสิว่าที่แห่งนี้มันจะตอบกลับมั้ย!"

ท่านจิน เอียนชิงเฉิงและซังซังทั้งสามคนต่างมีโมโห แม้ว่าเฉินโม่จะมีพลังที่ยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ก็ไม่สามารถทำให้ภูเขาเอ่ยปากพูดได้

"เฉินโม่ ไม่ต้องไปสนใจพวกคนสารเลวพวกนี้!" ซังซังพูดเสียงเย็นชา และถลึงตาใส่พวกที่กำลังเยาะเย้ยไม่หยุด

"สาวน้อยพูดถูก เฉินไต้ซือ เล่ห์เหลี่ยมเช่นนี้นายไม่จำเป็นต้องสนใจ!"

เฉินโม่หน้าตาเรียบเฉย กวาดมองฉินกวนไห่และพวกลูกศิษย์ แล้วก็ฉีกยิ้มร้าย

"ความสามารถของฉัน ไม่ใช่สิ่งที่พวกมดอย่างพวกแกจะคาดคิดได้หรอก? เบิกตาของพวกแกดูไว้ให้ดี!"

เฉินโม่กระทืบเท้าอย่างแรง พลังทิพย์ส่วนหนึ่งพุ่งไหลไปตามผืนดินเข้าใส่ภายในแกนหลักของค่ายกลรวมทิพย์โคจรมหาจักรวาล

โครม!

แกนหลักสามสิบหกก้อนที่กระจายอยู่ทั่วเนินเขาวิหคจอดและทะเลสาบกลับคืนรัง แล้วระเบิดพลังชี่ทิพย์มากมายออกมา เหมือนดั่งมังกรคลั่งแหวกว่ายออกจากทะเล กระแสเสียงสั่นสะท้าน!

"อ๊ะ นั่นคืออะไร?"

พวกลูกศิษย์สำนักโยวหลานมองดูท้องฟ้าอย่างหวาดกลัวด้วยสีหน้าตกตะลึง

ฉินกวนไห่เองก็อึ้งเล็กน้อย ในแววตามีความตกตะลึงฉายออกมาให้เห็น

เฉินโม่พูดนิ่งๆว่า "ฉันเรียกมัน มันตอบรับฉันแล้ว ตอนนี้ นายยังมีอะไรจะพูดอีก?"

ฉินกวนไห่สีหน้าเคร่งขรึม พูดเยาะเย้ยว่า "ก็แค่วิชาลวงตาเท่านั้น หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกฉันไม่ได้หรอก!"

"คิดอยากจะแย่งที่นี่ไป เอาความสามารถมาคุยกัน!"

ฉินกวนไห่เองก็เลียนแบบเฉินโม่ กระทืบเท้าอย่างแรง พลังอันทรงพลังอย่างหนึ่งระเบิดออกมา ทำเอาพวกลูกศิษย์รอบข้างถอยหลังหลบอย่างตกใจ

"เจ้าสำนักทรงพลัง เฉินไต้ซืออยู่ต่อหน้าท่าน ไม่มีค่าให้พูดถึงเลยครับ!" พวกลูกศิษย์เริ่มพูดจาประจบอีกครั้ง

เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย มีความดูถูก "นายมีโอกาสแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น ใช้ท่าไม้ตายของนายออกมาซะ!"

เมื่อโดนเฉินโม่ดูถูก ฉินกวนไห่สีหน้าโมโห "เจ้าหนุ่ม แม้จะเป็นหยางติ่งเทียนเทพสงครามแห่งยานจิง ยังไม่กล้าเหยียดหยามฉันเช่นนี้ วันนี้ ฉันจะฆ่านายทิ้งซะ!"