แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 61

เอียนเฟยมองเห็นนักเรียนพวกนั้นที่เดินออกมาจากในโรงเรียน เป็นนักเรียนมัธยมปีที่6ห้อง6พอดี

เห็นเฉินโม่ยืนเหม่ออยู่ที่หน้าประตู เจี่ยงหยาวจึงรีบเดินเข้าไปหา ถามว่า: "พี่เฉินโม่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เมื่อกี้เหมือนฉันได้ยินมีคนเรียกชื่อของพี่ด้วย!"

เฉินโม่หันหน้ามองไปหาเธอ ยิ้มอ่อนๆแล้วพูดว่า: "ไม่มีอะไร ใช่สิ ทำไมพวกเธอก็มากันด้วยล่ะ?"

เจี่ยงหยาวหัวเราะออกมาแล้วพูด: "ครูประจำชั้นถูกพี่แทงใจดำซะหนัก สั่งการบ้านปิดเทอมช่วงฤดูหนาวอย่างเร่งรีบ ก็เดินออกไปแล้ว พวกเราถูกเสียงทางนี้ดึงดูด เลยลงมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น"

"อย่างนี้นี่เอง!" เฉินโม่พยักหน้า พูดว่า: "ถ้างั้นพวกเธอกลับไปเถอะ ฉันยังมีเรื่องอีกนิดหน่อย ขอตัวไปก่อน"

"อื้ม"เจี่ยงหยาวพยักหน้าอย่างเรียบร้อย

เฉินโม่ยิ้มอ่อนๆให้กับพวกของจ้าวกางที่อยู่ในฝูงคน ถือว่าเป็นการบอกลา เตรียมกลับไปที่บ้านเช่าในชุมชนเมือง

"รอสักครู่"ทันใดนั้น อานเข่อเยว่เดินก้าวเท้าเร็วออกมาจากฝูงคน เดินไปข้างกายของเฉินโม่

เฉินโม่มองดูหญิงที่สวยงามดั่งลูกรักพระเจ้าคนนี้ ด้วยสีหน้าที่เย็นช้า

"อานเข่อเยว่ มีเรื่องอะไรเหรอ?" เฉินโม่ถามแบบผ่านๆ พร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกมาว่าไม่อยากอยู่ใกล้

อานเข่อเยว่ในใจก็สั่นไปหนึ่งที งงไปสักพัก เมื่อก่อนพฤติกรรมของเฉินโม่ที่อยู่ต่อเธอไม่ใช่แบบนี้ ทำไมหลังจากการสอบ เฉินโม่ก็เหมือนว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน? มักจะแสดงสีหน้าที่เย็นช้ากับเธอตลอด!

นี่ทำให้ดาวโรงเรียนที่มีคนค่อยติดตามอยู่ตลอด โมโหขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ว่า นึกถึงเรื่องที่แม่ของตัวเองสั่งไว้ ความไม่พอใจที่อานเข่อเยว่มีต่อเฉินโม่ จึงทำได้แค่เพียงเจ็บซ้อนเอาไว้ในก้นบึ้งหัวใจ เดินขึ้นหน้าไปอีกก้าว แนบติดกับเฉินโม่ไว้แน่น ใช้เสียงเบาที่มีเพียงเธอกับเฉินโม่เท่านั้นที่สามารถได้ยินได้พูดว่า: "แม่ของฉันให้ฉันมาถามนายว่า หลายวันมานี้นายไปไหน? ทำไมถึงไม่ได้กลับไป? ท่านเป็นห่วงนายมาก!"

ถ้าหากเป็นชาติก่อน เฉินโม่ได้ยินคำพูดแบบนี้ จะต้องซาบซึ้งมากแน่นอน แต่ว่า ตอนนี้รู้แล้วว่าคนของตระกูลอานกระทำกับเขายังไง เฉินโม่ก็ไม่จำเป็นต้องให้หน้าคนของตระกูลอานอีกต่อไป

"กลับไปบอกต่อให้คุณน้า ฉันอยู่ข้างนอกเช่าห้องอยู่ จากนี้ไปจะไม่รบกวนตระกูลอานอีกแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันขอไปก่อน"เฉินโม่พูดจบ หันตัวเดินจากไป ไม่ได้ให้หน้าอานเข่อเยว่เลยแม้แต่นิดเดียว