แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 63

เฉินโม่อยู่ในค่ายกลรวมพลังทิพย์ ฝึกฝนทั้งคืน จนถึงเจ็ดโมงเช้าของวันต่อมาถึงสิ้นสุดลง

ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เฉินโม่ขมวดคิ้วเบาๆ: "หินหยกก้อนนั้นที่หามาครั้งก่อน ใช้งานไปเกือบหมดแล้ว ค่ายกลรวมพลังทิพย์มากสุดก็ทนได้อีกแค่สามวัน ต้องหาหินหยกก้อนใหม่มาให้ได้ แล้วตั้งค่ายกลรวมพลังทิพย์ใหม่ซะแล้ว"

เฉินโม่เปิดเครื่องมือถือ จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัว ออกไปทานอาหารเช้า สายของแม่หลี่ซู่เฟินโทรเข้ามา

"ฮัลโหล แม่ มีอะไรเหรอ?"เฉินโม่ถามด้วยน้ำเสียงชิล

"เจ้าเด็กดื้อ ได้ข่าวมาว่าแกไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอก? เป็นเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แกไปเอาเงินมาจากไหน? ถ้าไม่ใช่เมื่อวานน้าเหมยถิงของแกโทรมาบอกแม่ แม่ก็ยังไม่รู้เลย! บอกมา นี่แกอยากทำอะไรกันแน่?"หลี่ซู่เฟินโกรธอยู่บ้าง ในคำพูดเต็มไปด้วยความกังวล

เดิมทีที่ให้เฉินโม่มาพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลอาน ก็หวังเพื่อให้เฉินโม่ที่ตัวคนเดียวมีที่พึ่งพาในอู่โจว แต่ตอนนี้เฉินโม่กลับทำตัวแบบนี้ ขนาดที่ว่าไม่พูดไม่จาไปเช่าบ้านอยู่ข้างนอก หลี่ซู่เฟินจะไม่กังวลได้ยังไง?

"แม่ ก็แค่เช่าบ้านอยู่ข้างนอกเอง มีอะไรให้ตกใจขนาดนั้น? อีกแถม ความสามารถของลูกแม่แม่ก็ไม่ใช่ไม่รู้? มีอะไรให้กังวลล่ะ?"เฉินโม่พูดปลอบด้วยรอยยิ้ม

เหมือนว่านึกถึงความสามารถของเฉินโม่ น้ำเสียงของหลี่ซู่เฟินก็ผ่อนคลายลง: "แบบนั้นก็ไม่ได้ รีบย้ายกลับไปให้เร็วเลย "แกตัวคนเดียวอยู่ข้างนอก ฉันไม่วางใจ!"

สำหรับความเป็นห่วงของแม่ เฉินโม่ซาบซึ้งมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แม้ว่าเขาจะรู้เป้าหมายที่แท้จริงตระกูลอาน แต่หลี่ซู่เฟินไม่รู้!

สำหรับตระกูลอานเฉินโม่จะไม่มีทางกลับไปแน่นอน แต่จะต้องอธิบายกับแม่ยังไงดี? เฉินโม่รู้สึกคิดหนัก

"แม่ ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อฟังคำของแม่นะ แม่ต้องรู้ว่า ผมตามเรียนวิชากับผู้เฒ่าที่ลึกลับผู้นั้น ยังไงก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัวใช่ไหมล่ะ? ถ้าผมอยู่ที่ตระกูลอาน จะไม่สะดวกจริงๆ! แม่วางใจเถอะ ผมรับประกันว่าจะดูแลความปลอดภัยของตัวเองแน่นอน!"เฉินโม่ก็ทำได้เพียง โยนโทษให้กับท่านผู้เฒ่าลึกลับผู้นั้นที่สมมุติอีกครั้ง