แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 634

“เกรงว่าต่อไป เขากับพวกเราจะอยู่กันคนละโลก! เหมือนอย่างที่เขาพูด ดวงตาของเขามองไปที่จักรวาลและดวงดาวบนท้องฟ้านานแล้ว!”

หลังเดินออกมาจากโรงเรียนแล้ว เฉินโม่กลับไปที่กลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง เก็บของใช้ส่วนตัว แล้วเรียกเอียนชิงเฉิงมาพบ

“คราวนี้ผมจะไปสักระยะหนึ่ง ทางอู่โจวมอบให้นายเป็นคนดูแล หากพบศัตรูที่ไม่สามารถต้านได้ คุณก็ใช้ค่ายกลคงราก เพราะแม้แต่แดนเทพก็ไม่สามารถทำรายค่ายกลนี้ได้”

เอียนชิงเฉิงโค้งคำนับและพยักหน้า “ค่ะ”

หลังจากมอบหมายงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว เฉินโม่ก็ออกเดินทางไปเมืองฮ่านหยางทันที

เขามอบหินหยกและยาเสริมจิตให้เฉินซงจื่อ กำชับเฉินซงจื่อให้ดูแลหลี่ซู่เฟินและเวินฉิงอย่างดี หลังจากนั้นเฉินโม่ก็นั่งรถไฟความเร็วสูงไปที่ยานจิง

บนที่นั่ง เฉินโม่มองทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่ถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าสงบ

ตั้งแต่เกิดใหม่ นี่เป็นครั้งที่สองที่เขามายานจิง ครั้งแรกคือตอนที่เขาและหลี่ซู่เฟินมาร่วมงานศพของคุณยาย และได้ทำสัญญาสามปีกับตระกูลหลี่

แค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปครึ่งปีกว่าแล้ว ไม่รู้ว่าถ้าคนของตระกูลหลี่รู้สถานะของเฉินโม่แล้ว พวกเขาจะเสียใจไหม

เฉินโม่ลงรถไฟตอนเวลาสามทุ่มกว่า

เฉินโม่โทรไปตามหมายเลขโทรศัพท์ที่เจียงเหอซานให้ไว้

ปลายสายไม่ใช่เจียงเหอซาน แต่เป็นน้ำเสียงที่ไพเราะของผู้หญิง

“สวัสดีค่ะ คุณเฉินโม่หรือเปล่าคะ?” ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

ดูเหมือนว่าเจียงเหอซานจะสั่งไว้แล้ว

“ผมมาถึงสถานีรถไฟความเร็วสูงของยานจิงแล้ว พวกคุณมารับผมเถอะ!” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ได้ค่ะ คุณเฉินโม่ไปรอที่ทางออกลานจอดรถทางทิศใต้ คนของพวกเราจะรีบไปทันที!”

“อืม!”