แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 651

เฉินโม่โบกมืออีกครั้ง

ปัง!

ร่างกายของเว่ยอวี้เฉิงถูกพลังมหาศาลพัดกระเด็นออกไปอีกครั้ง

คราวนี้ สีหน้าของคนที่อยู่รอบ ๆ หลายคนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!

“ปล่อยชี่แท้ ปรมาจารย์แดนแปรภาพ!”

และฟันของเว่ยอวี้เฉิงหักไปสามซี่ แต่คราวนี้เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้เพียงแค่มองเฉินโม่ด้วยความหวาดกลัว และบ่นพึมพำว่า “ปรมาจารย์! เป็นไปได้ยังไง? แกคือเฉินไต้ซือจริงๆ เหรอ?”

เฉินโม่เอามือไพล่หลัง และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ครั้งต่อไปถ้าฉันลงมืออีก สิ่งที่ตกลงบนพื้นจะเป็นศีรษะของแก ไสหัวออกไป!”

สีหน้าของเว่ยอวี้เฉิงเต็มไปด้วยความอับอาย ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วลุกขึ้นยืน และเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ

“เฉินไต้ซือ ความแค้นนี้ ฉันจะต้องล้างแค้นคืนอย่างแน่นอน!”

หลังจากเห็นชายหนุ่มพวกนั้นพาเว่ยอวี้เฉิงเดินจากไป เซวียมู่หัวกล่าวด้วยความกังวลว่า “เฉินไต้ซือ บุคคลนี้เป็นคนใจคอคับแคบ คุณต้องระวังว่าเขาจะมาแก้แค้นคืน!”

“ไม่เป็นไร” เฉินโม่ไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย เขาไม่ได้กลัวแม้แต่ตระกูลพานเสียด้วยซ้ำ แล้วเขาจะกลัวตระกูลเว่ยที่ด้อยกว่าตระกูลพานได้อย่างไร?

“พวกคุณเป็นลูกหลานของเซวียเชียนเหอเหรอ” เฉินโม่ถาม

สองพี่น้องตระกูลเซวียพยักหน้าพร้อมกัน และตอบด้วยนอบน้อม “ใช่”

เฉินโม่รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ไม่อาจกล่าวได้ว่าเขามีบุญคุณกับเซวียเชียนเหอมากนัก แต่สองพี่น้องตระกูลเซวียพยายามปกป้องเขาจนล่วงเกินตระกูลบู๊ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?