แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 713

และยังมีนักศึกษามาถึงเรื่อย ๆ จากการสนทนาอย่างต่อเนื่องระหว่างนักศึกษา ทำให้ยิ่งอยู่ทุกคนยิ่งรู้สึกคุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อย ๆ และบรรยากาศในห้องก็เริ่มคึกคักมากขึ้นเรื่อย ๆ

เพียงแต่ ทันใดนั้นนักศึกษาที่อยู่ในล็อบบี้ก็เงียบ ทุกคนมองไปทางประตู

เฉินโม่และคนอื่น ๆ ก็มองตามด้วย เห็นสาวสวยสวมชุดสีแดงเพลิงเดินเข้ามาด้วยความสง่างาม

ผู้หญิงคนนั้นผมลอนยาว ​​กระโปรงสีแดงเพลิงของเธอก็พลิ้วไหวตามจังหวะฝีเท้าของเธอ ราวกับเดินอยู่กลางสายลม

เธอสวยและสง่างามมาก แต่ไม่ได้ทำให้คนรู้สึกกดดันแม้แต่น้อย กลับทำให้คนรู้สึกร้อนรุ่มหัวใจ ราวกับว่าเธอเป็นไฟที่สามารถให้ความอบอุ่นแก่ผู้อื่นได้

เล่หรูหั่ว ร้อนแรงเหมือนกับชื่อของเธอ

เธอเป็นผู้หญิงที่มีชีวิตชีวา และเต็มไปด้วยกระปรี้กระเปร่า กระทั่งสามารถส่งผลต่อผู้คนที่อยู่รอบตัว ทำให้คนรอบข้างเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยความหวัง

อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นที่เป็นเหมือนเปลวเพลิง หญิงสาวที่เติมเต็มความหวังให้ทุกคนที่อยู่รอบตัว......

แต่สุดท้ายเธอกลับเป็นคนแรกที่สิ้นหวังในชีวิต

บางครั้งเรื่องราวก็น่าขันเสียแบบนี้

“เธอเรียนอยู่ห้องสามของพวกเราด้วยเหรอ? นี่เป็นระดับดาวมหาลัยอย่างแน่นอน!” ใบหน้าอ้วนของจี๋ต๋าจิ่วตูเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

เหวินถิงอี้พยักหน้า ลากเสียงยาวและท่องบทกวีเบา ๆว่า “เหมือนเมฆที่ปกคลุมดวงจันทร์ และลอยเหมือนเกล็ดหิมะที่ปลิวไปตามลม……”

ห่าวเจี้ยนเดินไปอยู่ข้างเหวินถิงอี้อย่างเงียบ ๆ และกล่าวด้วยความระมัดระวังว่า “ไอ้เหวิน นายไม่รู้สึกว่าการใช้บทกวีลั่วเสินฝู่มาพรรณนาเธอนั้นมันไม่ค่อยเหมาะหรือ?”